Hm, "Cienka czerwona linia" faktycznie należy do klasyki kina wojennego (w tym, antywojennego). Co ciekawe, przy tym filmie można by pewnie znaleźć komentarze, które tak Cię rażą pod "Krzyżem żelaznym". To całe "przegadanie". Jedna z płaszczyzn filmu Malicka oparta jest na "psychologicznym pojedynku" pomiędzy głównym bohaterem a jego dowódcą (Sean Penn). Zresztą, jak to u Malicka, sporo jest długich, statycznych ujęć natury. I wtedy pada seria pytań - o człowieka, naturę, boga itd...
Umowność filmu Peckinpaha wydawała mi się łatwa do odczytania - choćby ze względu na kontrapunktowe użycie muzyki i obrazu w klamrze kompozycyjnej. Nie miej pretensji do widzów tego filmu - zapewne łatwo jest potępić reżysera i jego obraz, skoro narracja jest prowadzona z punktu widzenia Niemców (a nie Amerykanów), którym przyszło się zmierzyć z szarą masą Armii Czerwonej, wraz z którą nadchodzi nie tylko kres ich życia, ale i kres reprezentowanej przez nich kultury (może i wysokiej, na pewno równie "chorobliwej", co w "Blue Max" - obecność Jamesa Masona w obu nie jest przypadkowa). Symboliczny charakter tego starcia, wysuniętego poza nawias historii z czasów II wojny światowej, czy historii i polityki historycznej jako takiej, to już za pewne za wiele dla przeciętnego odbiorcy do zrozumienia, tym bardziej zaakceptowania... (bo to Polska właśnie)

Tez mnie to zastanawia. Pomyslalem jednak, ze to moze kwestia zbieznosci tematyki i niespelnionych oczekiwan. Mysle, ze znakomita wiekszosc wspolczesnych widzow siegajac po ten film chce zobaczyc obraz wojenny, taki heroiczno-patetyczno-propagandowy z duza dawka akcji. Stad zawod i niezrozumienie.

Wyjąłeś mi to z ust. Film dla mnie genialny. Pokazać wojnę w taki cyniczny sposób to majstersztyk. Tak nawiasem to dużą część filmu sikałem ze śmiechu :) co dla dzisiejszej młodzieży będzie niezrozumiałe ... ) to odgryzienie fallusa przez Rosjankę HAHA

"Idź i patrz" miażdży ten film .