Po drugim seansie ocena o dwie do góry. Początek bardzo dobrze zapowiadał film, później niestety okazał się dla mnie rozczarowaniem. Od początku czuć w nim tę atmosferę filmu klasy B i od początku śmierdzi kiczem, nie ma problemu. Sceny szpitalne, aż do momentu urodzenia "dziecka" i włącznie z nim ogląda się z dużym zaciekawieniem. Sceny te z minuty na minutę podwyższają napięcie i tkwią w świetnej atmosferze niepewności i tajemniczości z odpowiednią dawką grozy. Nastrój jest bardzo mroczny, ponury, a atmosfera gęsta. Niestety od momentu krwawej jatki w szpitalu, tempo akcji zamiast przyspieszyć wydaje się zwalniać... Co jakiś czas pojawiają się sceny z atakami mutanta, które nie robią żadnego wrażenia, co jest sporym rozczarowaniem. Myślę, że niepotrzebnie postawiono na sceny ataków zza dnia, które zamiast podwyższyć napięcie, prędzej je rozluźniają... bo nie oszukujmy się, skoro tego potworka praktycznie nie widać, to jak niby te "dzienne" sceny mają przerazić widza? Owszem, w niektórych horrorach nie zdradzanie wyglądu mordercy się sprawdza, ale na pewno nie w tym. Sama niepokojąca muzyka (choć do bólu powtarzająca się) nie wystarcza. Film nuży, a momentami niewiele się dzieje, a akcja posuwa się dalej w bardzo powolnym tempie, w wyjątkowo jednostajnym tempie. Na szczęście, dramatyczne zakończenie trochę ratuje ten film. Pozytywem jest także niezłe przedstawienie postaci pod kątem psychoanalitycznym oraz pokazanie ich przemiany oraz gra aktorska. Moja ocena: 5/10.