role

Joel Schumacher i Sam Raimi byli brani pod uwagę na stanowisko reżysera.

Przygotowując się do roli, Charlize Theron przez 3 miesiące spędzała godzinę dziennie  z psychoterapeutą, aby "ćwiczyć schizofrenię".

Milton i Lomax spotkali się w jednej scenie z Donem Kingiem. Nie było to zaplanowane, ale kiedy zaczęto kręcić scenę, Don King znajdował się akurat na sali i zaproponowano mu zagranie epizodycznej roli, na którą on się zgodził.

Brad Pitt, John Cusack, Christian Slater i Edward Norton byli brani pod uwagę do roli Kevina Lomaxa.

Al Pacino odrzucał rolę Miltona aż pięć razy zanim się zgodził.

Kiedy Taylor Hackford naniósł kilka poprawek do scenariusza, wysłał kopię do Ala Pacino. Osobiście spodobał mu się całokształt, ale polecał innych aktorów np. Roberta Redforda i Seana Connery'ego.

Izabella Scorupco odrzuciła rolę Christabelli Andreoli.

Kevin Spacey i Richard Gere byli brani pod uwagę do roli Johna Miltona.

błędy w filmie

Obrączka, którą Lomax zdejmuje w łazience i kładzie na półce w różnych ujęciach "pojawia sie i znika".

Kiedy Lomax idzie pustą ulicą Nowego Yorku, widać cień sprzętu filmowego. Scena ta została usunięta z filmu i można ją zobaczyć tylko na trailerze.

Kiedy John Milton rozmawia z Kevinem Lomaxem przed budynkiem sądu, pod wpływem wiejącego wiatru podnoszą mu się włosy. W następnej scenie jego włosy są idealnie uczesane.

Ojciec Barbary próbuje zaatakować Kevina w sądzie jest powstrzymywany przez dwóch ochroniarzy. W następnym ujęciu matka Barbary też powstrzymuje jej męża, by za chwilę siedzieć spokojnie na krześle.

Z pozycji Empire State Building można wywnioskować, że w przybliżeniach Milton nie stoi przy krawędzi dachu, gdy rozmawia tam z Kevinem.

W scenie, kiedy to Kevin rozmawia z Pam na zewnątrz szpitala, ich cienie raz są rówoległe, a raz padają pod kątem pomiędzy ujęciami.

W scenie, kiedy Cullen uderza Kevina naprzeciw ściany, Kevin wskazuje na niego palcami. Układ jego palców zmienia się pomiędzy ujęciami.

Mary Ann mówi "You have to believe me" ("Musisz mi uwierzyć") nie ruszając ustami.

Kiedy Cullen'owi wypada pistolet z ręki, broń upada dokładnie na przeciwko lewego stołu. Kiedy go podnosi, pistolet jest trzy stopy dalej.

W scenie, kiedy Kevin i Milton rozmawiają na dachu, w jednym ujęciu są prawie na jego krawędzi, a w następnym spacerują już trochę dalej.

Pod koniec filmu Kevin strzela 10 razy z siedmiostrzałowego pistoletu bez przeładowywania.

Kiedy Kevin obejmuje swoją żonę na cmentarzu parafialnym, całuje jej ucho, zabierając do ust jej kolczyk, a potem jej oddaje. W następnym ujęciu, kolczyk już jest na swoim miejscu, ale nikt by go nie założył w tak krótkim czasie.

miejsce kręcenia

Sceny rozgrywające się na sali sądowej kręcono zarówno w krajowym, jak i federalnym sądzie w Municipal Building na Placu Foley w Nowym Jorku. Pozostałe ujęcia kręcono w Chinatown i Soho.

Film nakręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA), Newark, Hackensack (New Jersey, USA), Gainesville i Jacksonville (Floryda, USA).

pozostałe

Rzeźbiarz Frederick Hart oraz episkopat Narodowej Katedry w Waszyngtonie pozwali Warner Brothers w związku z pojawieniem się w filmie rzeźby Hart'a "Ex Nihilo", która jest obok wejścia do katedry. W ostatniej chwili wynegocjowano ugodę i film mógł być dystrybuowany na video.

Twórcy potrzebowali młodszego Ala Pacino i dla uzyskania tego efektu wybrano materiały archiwalne z filmu Człowiek z blizną gdzie Pacino grał w młodości.

Lomax w biurze Miltona pod koniec filmu mówi "lepiej panować w Piekle niż służyć w Niebie". To fragment "Raju utraconego" Johna Miltona, księga I, wers 263.

Mecz bokserski, na którym byli Lomax i Milton, odbył się w rzeczywistości. 4 października 1996 r. w hali Madison Square Garden w Nowym Jorku odbyła się walka, w której Roy Jones Jr. zmierzył się z Bryantem Brannonem o tytuł mistrza świata federacji IBF w wadze superpółciężkiej. Walkę wygrał Jones, który znokautował swojego przeciwnika w drugiej rundzie.

Postać grana przez Connie Nielsen mówi po hiszpańsku we włoskiej wersji filmu, a po włosku we wszystkich pozostałych wersjach. W rzeczywistości, Nielsen jest Dunką.

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 28 października 1996 roku, a zakończyły 8 lutego 1997 roku.