Obejrzałem to wczoraj w ramach 16-tej edycji MDAG i muszę szczerze przyznać, że bardzo rozczarował mnie ten dokument. Reżyser postawił w nim śmiałą tezę, że 'Ameryka nie jest na to gotowa', a tymczasem odbiorcy tego dokumentu nie zostaje pokazany ani jeden kontrapunkt wobec sztuki Natalii LL. Szczerze powiem, że ja sam kojarzyłem ją do tej pory tylko z owym bananem. Dzięki fragmentom 'Sztuki konsumpcji' wiem, że przez usta jej modelki, to przetoczył się nie tylko banan, ale prawie cała lodówka! Nie znając z kolei prac artystów, z którymi Radziszewski rozmawiał, ani ja, ani każdy inny widz, nie mamy punktu odniesienia! Podczas seansu nie zrobiłem notatek. Dopiero z trailera, pospisywałem nazwiska i zrobiłem research. Ale przecież, to i tak nie jest wszystko, co padło w filmie?! Boleję, więc nad tym! A już najbardziej, że kiedy AA Branson powiedział reżyserowi o pracach lesbijek z Nowego Jorku, a on nie dopytał, które ma konkretnie na myśli! Bo przecież chyba nie wszystkie, które coś tam tworzą?!
Fajnie, że udało się Radziszewskiemu do tych ludzi dotrzeć... No ale niestety jego teza nie jest należycie uargumentowana?! Już pomijam, że niedorzeczna jest postać samej Natalii LL. Kobiety, która przyjeżdża do wielkiej metropolii. Nie zna dobrze języka. Poletko nieźle zaorane przez innych artystów. Głównie miejscowych. Pewnie nawet lepszych, niż ona sama?! A manifestacji gejowskich używa do promocji swojej sztuki?!
Jeśli chcesz sięgnąć po ten film, to koniecznie weź długopis i kartkę. Bo o ile to treściwe, o tyle gadające głowy nie pomogą ci wgryźć się w temat...