Schemat za schematem, aż ciężko się ogląda. Pies przeczuwający, że coś jest nie tak (oczywiście on ginie jako pierwszy); niedomknięte drzwi, przez które widać dziewczynkę rozmawiającą z duchem; duch małej dziewczynki; ksiądz mędrzec, próby przestraszenia widza nagłym wejściem głośnej muzyki (o rany, Zielona Latarnia nagle stanął w drzwiach - umieram ze strachu)... Poza tym to lata 70. - mężczyźni szczycą się zarośniętymi torsami, a nie perfekcyjnie wydepilowaną muskulaturą. Jeden z gorszych horrorów, jakie widziałem.