tylko kobiety? może na pierwszy rzut oka, tak... ale wydaje mi się, że wymiar filmu jest dużo bardziej uniwersalny. w końcu przewartościowanie bohaterki dokonuje się w czasie pisania pracy nt. złej natury mężczyzn. było też kilka scen, w których ukazana była bezsilność mężczyzny wobec natury (może to zła interpretacja, ale moim zdaniem np. spadające na głównego bohatera żołędzie). finał to z jednej strony Jego zwycięstwo nad złą naturą kobiety, ale też porażka z własną naturą - zabicie żony i spalenie jej na stosie (kolejne, świetne odwołanie do kluczowego czasu pracy nad zbrodniami wobec kobiet).

to był pierwszy film Larsa von Triera, jaki zobaczyłem w życiu. chcę więcej :)

szkoda tylko, że tak mało osób, z którymi można porozmawiać na poziomie.

Oprócz tego, że film jest pięknie zrealizowany(bajeczne zdjęcia!) to solidnie przedstawił charakter zaburzeń bohaterki od strony psychologicznej, szczegóły i symbole oddają całą złożoność sytuacji w jakiej znalazła się bohaterka. Ale to w końcu Lars, potrafi wejść w umysł człowieka i pokazać tą ciemną stronę, aż może się zrobić niedobrze.

delving, jest pare osób, które chętnie rozmawiają o tym filmie na poważnie i nie ograniczają się do powierzchownej w sumie bezsensownej interpretacji. Zapraszam do tematów: http://www.filmweb.pl/topic/1305174/Interpretacje%2C+symbole%2C+skojarzenia%2C+p rzemy%C5%9Blenia....html
http://www.filmweb.pl/topic/1317534/Trzej+%C5%BCebracy.html
(i jeszcze pare, których linki wkopiowałam w tym swoim)

Autor tematu świetnie wyraził również moje myśli. Z jednej strony mąż z gotowym komunałem o szesnastowiecznym mordowaniem kobiet za sam fakt bycia kobietami. Czyż nie brzmi on jak dziecko naszego wieku z całą jego poprawnością, równością płci braną za pewnik? Z drugiej strony jego żona, która analizując ciemne karty mizoginizmu (bo w sumie co innego legło u podstaw polowań na czarownice?)i potem zagłębiając się w psychozie zaczyna dostrzegać to czego ów współczesny poprawny człowiek nigdy nie przyjmie do wiadomości. Zauważa tkwiący w kobietach niezdefiniowany pierwiastek zła. A może zarówno jej jak i budowniczym stosów tylko wydaje się, że taki element kobiecej natury rzeczywiście istnieje. Wraz z pogłębianiem się szaleństwa bohaterki owe grzeszne "kobiece" cechy znajdują drastyczne odbicie w jej postępowaniu - nie chce by mąż ją opuścił, więc niemal go zabija, sprawia mu niewyobrażalny ból. Zaczyna dostrzegać grzeszność stosunków seksualnych (zwłaszcza tego jednego, który "wtopił się" w stratę dziecka) i, jak kobieta żywcem wyjęta z prac Tomasza z Akwinu, grzech ten bierze na siebie. Kończy jak wspomniane szesnastowieczne "wiedźmy". Czy kobieta naprawdę jest oblubienicą Szatana a może jego dzieckiem - Antychrystem czy zapędziłam się w interpretacji?

No i szczyt piramidy - co się na nim znajduje? Nie Szatan, nie natura, więc co? Kobiecość?