"W porównaniu z "Kieł" (...) Tamten film był wielowymiarowy i miał wiele przesłań i interpretacji"

A nie czasem na odwrót?
Przecież w "Attenbergu" pojawia się np. ciekawa kwestia czy czasem nie stajemy się naprawdę dorośli, kiedy umierają nasi rodzice...

Mysle że niedokońca trafnie jest myślenie o tych filmach w tej samej kategorii, ale jeśli już to skłaniam bym się ku Attenbergowi własnie ;)

Dawno tak na mnie wypłynął żaden film jak właśnie "Attenberg". Po obejrzeniu "Kła" nie wiedziałem czego się spodziewać, po tym filmie. I tu szok. Natomiast "Attenberg" jest właśnie wielowymiarowy, daje masę płaszczyzn do interpretacji bo pokazuje jak złożone i skomplikowane jest ludzkie życie oraz jak różnie się człowiek zachowuje w różnych sytuacjach, zwyczajnych i ekstremalnych. To samo jest pokazane w "Kle" ale tam film obrazuje patologię i próbę wyrwania się od tej patologii. Tu mamy próbę dojrzewania, zrozumienia otaczającego świata, potrzeby miłości i zmagania się ze zjawiskiem śmierci ukochanego. Można film interpretować na masę sposobów ponieważ film opowiada masę wydarzeń z życia nie tylko bohaterki ale większości z nas. A uczucie kiedy zostaje się tylko z widokiem żwirowni i własnymi myślami jest naprawdę bezcenny.

Sumując moją wypowiedź: Kieł jest mocny, żywiołowy, brutalny i wręcz obsceniczny. Na pewno warty uwagi za swoje przesłanie ale mnie osobiście nie powalił. Attenberg łączy abstrakcyjność "Kła" ale niesie ze sobą szerszy przekaz i głębsze emocje a wszystko wkomponowane w taki spokojny wręcz melancholijny klimat który zrobił na mnie ogromne wrażenie.

"Kieł" pokazuje patologie, jest ekstremalny, momentami groteskowy i surrealistyczny. Ale to "Attenberg" do mnie przemawia. Oba filmy w specyficzny pokazują relacje międzyludzkie i to właśnie "Attenberg" pokazuje dwa najważniejsze procesy z jakimi musi się człowiek