Lubie filmy Janusza Majewskiego za to ze w odroznieniu od wiekszosci polskich rezyserow potrafi nakrecic ciekawy film zachowujac przy tym lekka, zabawna forme. Czesto przenosil na ekran malo znane utwory literackie. Ciekawily go utwory zglebiajace mroczne tajemnice duszy, skrywajace dawne zbrodnie i niesmiertelne pragnienie zemsty.
Majewski zachowywal zachowywal przy tym zawsze cudowna lekkosc formy, jakby mrugajac do widza zza kamery.

Podobnie rzecz sie przedstawia z Blekitnym pokojem, ekranizacja nieznanej w Polsce noweli autorstwa Prosper Merimee, pierwsza z cyklu OPOWIEŚCI NIEZWYKŁE.

Nieudana schadzka w prowincjonalnym hoteliku, mlodej pary zakochanych przerywana najpierw wrzaskami, pikantymi opowiesciami, a pozniej bijatyka zolnierzy opuszczajacych miejscowe koszary. Na dodatek pozniej mamy doczynienia z .... "morderstwem" dokonanym w pokoju obok.

Ciekawie potoczyly sie losy glownych bohaterow noweli.

Ona, piekna Pola Raksa, za dwa lata rozkocha w sobie Janka Kosa i przynajmniej polowe doroslych facetow w kraju za role Marusi w Czterech pancernych i psie.
To o niej napisal Bogdan Olewicz w kultowej Autobiografii, ze "za jej Poli Raksy twarz, kazdy by sie zabic dal ...".

On, Jerzy Nasierowski, sam siebie publicznie nazwal "pierwszym pedałem Rzeczypospolitej". Kilka lat pozniej zostanie skazany na 25 lat wiezienia, za domniemana pomoc w morderstwie gosposi Miry Ziminskiej, choc to on sam zlozyl donos na sprawcow. Zrobiono pokazowke i jej ofiara padl Nasierowski. W pudle napisal Zycie i..., ktora znaczaco przyczynila sie do jego wczesniejszego zwolnienia z wiezienia na chwile przed upadkiem komuny.

Temat na osobny film, ktorego jeszcze nikt nie odwazyl sie nakrecic.