nie używam tego słowa pochopnie. film uważam naprawdę za genialny.
dzieło o istocie, dobrej, niewinnej - która pewnego dnia dowiaduje sie, że ten, którego uważa za swojego opiekuna i największego przyjaciela trzyma ją tylko po to, żeby ją zjeść. no sorry, ale to tak, jakbyśmy sie pewnego dnia dowiedzieli, że rodzice nas tylko po to wychowują. Horror!
tragiczna jest nie tylko postać Babe. Straszny jest wątek kaczora, który nie może pogodzić się ze swoim losem i rozpaczliwie próbuje wejść w rolę innych zwierząt. niby jest to wszystko śmieszne, póki nie zdamy sobie sprawy, że on wie, że ma być wypatroszony, oskubany, upieczony i zjedzony...
można się tu więc doszukiwać powiązań z ks. Hioba i psalmami o Dobrym Pasterzu. i interpretować ten film jako wizję relacji Bóg - człowiek.
no i rewelacyjna realizacja - film zrobiony w stylu 'ilustracje do baśni dla dzieci' - niby słodkie, tiu tiu, a - jak w baśniach Grimmów - jest w tym wszystkim, za tą lukrowaną fasadą, jakieś straszne okrucieństwo.