Nuda, którą mimo wszystko chce się zobaczyć do końca i raczej już nie wracać. Pojawiły się w innych wpisach porównania do Kieślowskiego. Kieślowski z konkretu i prozy czynił sztukę a rzeczywistość przepisywał na nowo robiąc z niej traktat filozoficzny i mistyczny, który dzięki swoim postaciom i historiom ciągle pozostawał na ziemi i przez to nie był pretensjonalny. Ten film nie jest pretensjonalny. Jest próbą opowiedzenia czegoś ważnego ale ta próba wygląda ostatecznie jak przedzieranie się przez brak pomysłów i konczy brakiem rezultatu. Ostatnia scena to naprawdę za mało. Szumowska niech zajmie się modą albo produkcją filmową a reżyserię zostawi wizjonerom albo dobrym rzemieślnikom od Drogówek, czy Klerów.