Wiesz, wydaje mi się że to juz po prostu taki charakterystyczny styl reżysera. Nie wiem, nie oglądałam jeszcze tego konkretnego filmu ale moim zdaniem, niekoniecznie t,o że ten film jest nieokreślony i właściwie bezkształtny, jest wadą. Jeżeli chciał przekazać chaos to zrobił chaos, postacie są pogubione - widz ma te same odczucia etc etc.

Nie wątki homoseksualne czynią ten film niezwykłym, a na pewno nie są one decydującą kwestią. Dlaczego uważam go za genialny? Jest w nim przedstawiona historia pewnych osób. Wszystkie są inne, o innych cechach - dla mnie są bardzo wyraziste. Wszystkie one tworzą w pewnym sensie portret zmarłego artysty. Wogóle sam pomysł poznawania tego człowieka poprzez wypowiedzi innych i pokazanie ich w momencie gdy jadą na pogrzeb...jest szczególny. Reżyser rysuje jego portret poprzez szczątkowe informacje z dyktafonu, poprzez jego pomysły: "trumna w samochodzie", wypowiedzi "CI ktrórzy mnie kochają wsiądą..."; muzyka na pogrzebie, wiersz. Dzięki temu wyłania się jakaś nietuzinkowa postać, ale też zwyczajna - "Francois, napijesz się kawy czy herbaty" (to z dyktafonu). Napisałem wcześniej, że film jest bardzo prawdziwy. Przedstawione są w nim pewne realne ludzkie problemy: kobieta planująca usunąć ciążę, wątek miłości dwóch mężczyzn (wg mnie przedstawiony bardzo romantycznie) ...film ma coś impresjonistycznego w sobie > reżyser żongluje nastrojami poprzez różną muzykę (przyznam że genialną); sceny panoramiczne (ostatnia z cemntarzem) schodzą się z bardzo kameralnymi (przedstawionymi w ciepły sposób) np. rozmowy w kuchni, czy w 'butiku' i tak dalej. Świetnie dobrani aktorzy - i chodzi mi przede wszystkim o talent aktorski, stworzonych przez nich osobowości, też urodę.
Jest także dużo w tym filmie zwrotów w akcji - rozstanie kochanków (a przed chwilą się poznali) i niedopowiedzeń...które dla mnie tylko jego wartość podkręcają (czy na pewno Jean-Batiste umarł śmiercią naturalną?)

to najwyższych lotów poezja w kinie? lubi pan poezję? może nie i już. ale proszę tego filmu tak po prostu nie przekreślać.
terminator np. część 2 też jest świetnym filmem...ale to inna para butów.

Nie każdy musi lubić ten rodzaj filmów. I tak może być w przypadku twojej osoby - sądzę, że w dziwny sposób cię drażni. Może wymaga od Pana/Ciebie więcej cierpliwości. innej wrażliwości?

Nie lubie ignoranctwa / głupoty - po co pan pisze o tym filmie, skoro go pan nie czuje?
Fabułę zarysowują dwie kwestie: pogrzeb pedała i wątki miłosne dwóch osób (jako główne)
Film zmierza ku znalezienia drogi do miłości między postaciami: 1. Claire - Jean Mari 2. Bruno - Louis
I to główna kwestia. Claire jest traktowana jak powietrze. Narobiła w życiu głupst...ale czy mąż jej wybaczy (a do tego spotkanie Jean - Marie z ojcem - wszystkie te kwestie są istotne - bez 'porozumienia' z ojcem Jean Mari sam nie będzie potrafił nim być)
Film więc zmierza ku transgresji. Przekroczenia stanu zawieszenia w relacji; ojciec - syn; syn - żona (Jean Mari - Claire)
Czy ludzie potrafią połączyć się dla ważnej sprawy? Czy zdążą sobie o tym powiedzieć? Claire usunęła, by ciążę gdyby jej mąż nie dowiedział się o tym. że 'ma zostać ojcem'. Czy pan rozumie, że film bardzo logicznie przedstawia drogę do uporania się z problemami jakie ci ludzie mają (ci z pociągu) i pozostali.

- Czy panu nikt nigdy nie umarł? -

Dlaczego kierowca samochodu płacze, po tym jak wjechał na łąkę?
Czy strata kogoś kogo się kocha nie przyćmiewa różnych spraw.
A co musi się stać, by człowiek zrozumial że ktoś jest/ BYŁ mu bliski
Najgorzej gdy jest już za późno! i tej osoby nie ma.
Choć ja widzę w filmach Chereau nieznaczną mgłę optymizmu. Proszę,

niech pan nie wypisuje tych bredni o czymś co po prostu pana przerasta. :/ pozdrawiam