Dużo rzeczy podobało mi się w tym filmie. Storyline Piesiewicza; role Kingi Preis i Bartosza Opani; zdjęcia, efektowne (jak na "zwykły" polski film) i interesujące ujęcia; również to, że nie wszystko widzowi się mówi - pchanie akcji do przodu czy ukazywanie miniprzemiany Magdy nie są koniecznie wyjaśniane oczywistym dialogiem, np. kiedy Magda spotyka się (już w czasie jej "związku" z Szymonem) z którąś koleżanką, mówią, że nie widziały się trzy tygodnie, ale sobie pogadają...następna scena w solarium - minuta ciszy, nie mają o czym rozmawiać...świetne - dowiadujemy się w ten sposób o zmianie jaka zaszła w Magdzie, od czasu gdy zaczęła "poznawać się na nowo" przez Szymona...(chyba, że coś źle interpretuję - ale taka mi pasuje, bo świadczy o dużej inteligencji twórców i wierze w inteligencję widza ;)
Ale...trudno oglądać tak mozolny, statyczny i wleczący się film, który w dodatku wcale nie wyczerpuje zbytnio tematu i konfliktu jaki prezentuje. Cała historia jest potwornie rozwleczona, ale jednocześnie jakaś taka nie-dorozwinięta (myślnik jest celowo:), jakoś to wszystko mało wiarygodnie się rozwijało, skokowo, tak jakby jednak za bardzo uwierzono w inteligencję widza - miałem momentami wrażenie, że cała ta historia to fundament, na którym mam budować jakieś własne wyobrażenia.
W rezultacie, po seansie myślałem więcej o genialnym aktorstwie Kingi Preis, niż przyszłością Magdy.