Ogromnie podoba mi się Twoja recenzja, i choć nie do końca zgadzam się z tym czy innym szczegółem (mnie np. Wasikowska do połowy nawet odpowiadała, potem było kiepsko), to ogólnie jest to najtrafniejszy opis tego filmu, jaki czytałam na FW. Opis jego mocnych stron i wad, przez które tak piękne wizualnie dzieło kuleje.

Mnie też na samym początku Edith się podobała, po tym jak odmówiła wprowadzenia wątku romantycznego do swojej powieści myślę sobie — O, taka fajna, niezależna, inteligentna główna bohaterka, nie z tych co zakochują się jak głupie od pierwszego wrażenia w jakimś podejrzanym nieznajom... oh wait, a jednak. :D Ale w sumie... jestem to jeszcze w stanie zrozumieć, jak ktoś ma twarz i głos Hiddlestona, to niech pierwsza rzuci kamień ta, która z łatwością potrafiłaby się mu oprzeć. ;)
Zgadzam się, że intryga była tak grubymi nićmi szyta, że chyba tylko ktoś o stopniu naiwności Katarzyny Morland nie wpadłby na to, że coś jest mocno nie halo z tym rodzeństwem. Może dlatego pierwsza połowa filmu podobała mi się bardziej od strony fabularnej, wszystko nie było jeszcze takie oczywiste, potem się to jakoś rozlazło. Nie mogę się doczekać wydania dvd/bluray, jestem ciekawa czy będą jakieś usunięte sceny (szczególnie mówiące coś więcej o rodzeństwie i rodzinie Sharpe). Bo czegoś mi zabrakło, a z drugiej strony film jest tak piękny, że chciałabym więcej.

Oj też bym mu się nie oparła...

Nie wiem co tu zaszło ale słyszałem że obrażałeś kto ci dał chłopcze takie prawo? uważasz się za jakiegoś "znaffcę"???

Dzięki za obronę. Właśnie miałam coś odpisać returnerowi ale widzę, że filmweb zablokował jego wpis. I bardzo dobrze. To, co ja piszemy na forum to moja nasza sprawa.

Oj, rozlazło, a na dodatek najistotniejszy w gruncie rzeczy wątek potraktowano bardzo powierzchownie. Gdyby rzeczywiście istniała możliwość pojawienia się wersji EE, to byłabym wniebowzięta :)

W pierwszej chwili wydawało mi się, że ten post ma jakiś związek z filmem i postacią Edith, ale teraz widzę, że po prostu wklejasz to samo na różnych forach... To miało niby być na temat postaci Edith, Thomasa, Hiddlestona czy do mnie?

Bardzo mi przykro, że jakaś kobieta cię skrzywdziła. Życzę ci znalezienia w życiu lepszej drogi niż tracenie czasu obrażanie niewinnych osób w internecie.

Serio? :D Ja zastanawiam się, czy jakakolwiek kobieta, przepraszam, szanująca się kobieta chciałaby mieć do czynienia z facetem (?) posiadającym takie poglądy. Nie wnikam, ale musisz być dość... samotny,skoro szukasz miejsca do wyładowania się na niewinnej, wspaniałej swoją drogą, kobiecie, której nie dorastasz do pięt... Już nie mówię o wulgaryzmach, które pokazują,jak mało kultury może być w człowieku... Pozdrawiam i życzę mądrości ;)

On na wielu forach (ja np. spotkałam się z nim przy 50 twarzach Greaya) Wprost pisze jak bardzo nienawidzi kobiet. Tam pisał ,ze wszystkie lecimy na hajs, a facet MUSI być piękny, bogaty albo pewny siebie bo żadna kobieta na niego nie spojrzy, bo takie złe jesteśmy :) Tu jego wpisów nie zdążyłam zobaczyć ale pewnie też coś podobnego.

Dziękuję bardzo. ;) Rozpisałam się, bo to film bliski mojemu sercu (kocham gotycko - wiktoriańskie klimaty tak w kinie, jak w literaturze).

Kurcze blade, niech się schowają ci co wciskają swoje recenzje na oficjalnych stronach filmów, zawodowo i beznamiętnie (czyli i bezpłciowo)... W każdym razie nie każdy film powinien być opisywany całkowicie obiektywnie, czego przykładem jest Twoja recenzja, w której widać że masz osobiste podejście i konkretne przemyślenia na jego temat. Oraz mnóstwo skojarzeń z XIX-wieczną literaturą i jej ekranizacjami, i słusznie. Moje szczere gratulacje, choć nie z wszystkim się zgadzam... Jeśli chodzi o film, wrażenie robi strona wizualna, która stała się znakiem rozpoznawczym Del Toro. Natomiast scenariusz był stosunkowo łatwy do rozgryzienia, brakowało elementu zaskoczenia i lepszego suspensu. Trochę niestety się zawiodłem, zwłaszcza że był to jeden z tych filmów na który czeka się już od etapu zapowiedzi. Ale i tak daję 7.

Dziękuje ;)

nic dodać, nic ująć, dobra recenzja, miałem napisać to samo w zasadzie, ale po wprowadzeniu nowego systemu pozycjonowania, to się nawet pisać odechciewa, tyle dobrego że przynajmniej wiem, że ktoś już odwalił robotę za mnie.

w mijającym roku oglądałem zdecydowanie za dużo filmów o zmarnowanym potencjale. i jak sięgnę pamięcią wstecz, to już się takie rzeczy dzieją od dobrych kilku lat. najbardziej boli, gdy warstwa wizualna jest świetna, a kuleje scenariusz albo dobór aktorów.....

aa, to nie tylko w filmach, w grach przecież to samo. i w serialach podobno nawet (ten o alternatywnym hitlerowskim USA, nie oglądałem co prawda, ale z recenzji tak wynika)

lipaaa... lipne czasy nastały :P

Genialny, gdyż tylu bezmózgów i umysłowych impotentów jednak nabrał i jest chwalony i całkiem dobrze oceniany przez dzieciarnie, która powinna nie mieć do niego dostępu. Widownię, która może go obejrzeć obrazi prostotą, głupotą i potraktuje tak, jak grupę osób, którym się spodobał...

Niesamowite, ubrałaś w słowa moje własne odczucia i przemyślenia, i zrobiłaś to fantastycznie. Dziękuję :)

Przyzwoita, całkiem trafna analiza! Naprawdę, dużo częściej trafiają do mnie recenzje użytkowników fw pisane od serca niż "wypociny redakcji"... ;>
Horrory to nigdy nie był mój ulubiony gatunek, przyznaję, obejrzałam "Crimson Peak" tylko ze względu na Hiddlestona i Chastain.
Od początku urzekła mnie warstwa wizualno-dźwiękowa filmu, która tworzy ten niesamowity, mroczny klimat.
Jednakowoż nie da się ukryć faktu, że scenariusz jest na wskroś przewidywalny, a postać głównej bohaterki jest dla mnie totalnie niespójna :/
Liczyłam chociaż na jakiś nieoczekiwany obrót wydarzeń pod koniec filmu... a doczekałam się "krwawego happy-endu" ;D

Co do Mii Wasikowskiej... Nie jestem jej fanką(po obejrzeniu "Alicji...", "Amelii", "Tracks" i "Only lovers..."), ale jej gra aktorska w "C.P" nie była dla mnie jeszcze taka tragiczna. Wydaje mi się, że to raczej źle napisana na poziomie scenariusza postać, sprawia, że ta rola wypada niespójnie i niekorzystnie(scenarzyści nie mogli się zdecydować, czy Edith jest odważną, młodą kobietą, która bierze los we własne ręce, czy może infantylną, trochę zahukaną i nieświadomą życia córką bogatego tatusia, który zrobi wszystko by spełnić jej pisarskie marzenia). Pomijając ten szczegół, i tak wolałabym w tej roli zobaczyć Emmę Stone, która podobno zrezygnowała.
Jednakże według mnie mamy tutaj rolę dużo gorzej zagraną niż pierwszoplanowa Edith, a która przez cały film raziła mnie jak stuwatowa żarówka... Jest to Charlie Hunnam i drugoplanowa postać dra McMichaela - takiego "drewna" bardzo dawno nie widziałam... Nawet nie chce mi się pisać na ten temat :/ [zaraz i tak mnie zlinczują fani "Sons o Anarchy"...]

@jesiennamuza życzę kolejnych udanych recenzji/analiz :>

Prawie się zgadzam. Wiele już widziałam, ale tak piękne kostiumy i scenografia rzadko się zdarzają w filmach, które zrobione były dla szokowania (chyba), a nie z fascynacji np. epoką i stylistyką.
Wasikowska do tej pory mi w zasadzie obojętna, zaczęła mnie niezwykle irytować. Pasuje do tego świata jak wół do karety. Jeżeli miała być naiwną dziewczyneczką to zbyt wścibska na to była, a jeżeli miała być mądrą kobietą, to coś wolno fakty kojarzyła. Poza tym jest nieciekawa i jak słusznie zauważyłaś jako aktorka strasznie jednowymiarowa. Jeżeli miłość do kobiety miała wyrwać Thomasa spod wpływu dominującej siostry, to niech to będzie ciekawa kobieta, a nie takie ciepłe, mdłe kluchy. Chemii to między nimi było tyle, co kot napłakał.

Jedno, czego nie rozumiem to zachwyt nad Hiddlestone'm w tym filmie. Nie to, że go nie lubię. Lubię go bardzo i z każdym filmem urasta w moich oczach, ale w tym filmie nie tyle nic nie pokazał, co nie dali mu pokazać. Ta postać miała być dwuznaczna, a była nudnawa. To była absolutnie i bardzo widocznie wina prowadzenia, reżyser zwyczajnie o nim zapominał. Oczywiście, że patrzenie na grę Hiddlestone'a to czysta przyjemność w każdym wypadku, ale to trochę tak, jakby Paderewskiemu kazać zaiwaniać na koncercie Old McDonald had a farm i się zachwycać tym, jak mu dobrze idzie.

Obawiam się, że gdyby nie Tom postać Thomasa byłaby w ogóle nie do zniesienia: wieczny chłopiec z tymi swoimi maszynami i do tego pantoflarz żyjący w patologicznym związku ze swoją psychopatyczną siostrą mordujący kobiety, które siostrunia mu wskaże. W dodatku w jedynej w swoim życiu przebłysku niezależnego myślenia i próby zmiany mówi do Lucille: "Ale ja ją kocham no to może trójkącik?" za co oczywiście dostaje nożem prosto w twarz. Porażka do kwadratu. Tom jednak dodał temu nieszczęśnikowi trochę duszy romantyka, inteligencji w spojrzeniu niebieskich oczu, (która niestety nie przekładała się w żaden sposób na czyny z winy scenariusza), ze szczyptą magnetycznego erotyzmu dzięki czemu jednak postać Thomasa zyskiwała trochę sympatii czy współczucia. Całkowicie się zgadzam z porównaniem o Paderewskim. ;) (Tak na marginesie Tom kilka dni temu wspomniał, że chciałby wrócić na deski teatru i wśród fanów zapanowało już niezdrowe podniecenie z tego powodu :D)
Edith to natomiast przykład typowej Mary Sue, niby miała być inteligentna i wyzwolona, a jednocześnie naiwna dziewica i o dobrym sercu... Moim zdaniem Mia lepiej pasuje do roli pokręconych i dziwnych dziewczynek ("Maps to the stars", "Only lovers left alive"), zdecydowanie postaci zabrakło charakteru i trochę mi szkoda Wasikowskiej, bo zbiera cięgi za nędznie napisaną główną bohaterkę. Postacią która się del Toro tutaj naprawdę udała to Lucille, nie dziwię się, że Chastain jak przeczytała scenariusz to powiedziała, że to jej rolę chcę dostać.

Hmmm, a on je mordował? Bardziej się zgadzał na mordowanie. Tzn. nie kłócę się, ale tak to zrozumiałam :)
Ta scena z nożem w twarzy była... idiotyczna kompletnie.
Odnoszę wrażenie, ze właśnie postacie były tak narysowane, że nie trzeba było na to marnować talentu Hiddlestone'a. Żeby zagrać Lokiego budzącego sympatię widzów to była sztuka (mimo miałkości opowiastki thorowej - o pierwszej części mówię, bo potem szybko odkryli jego potencjał)! Ale Thomas? On ze scenariusza miał być raczej ofiarą, bezwolną i chyba najbardziej poszkodowaną. Jego żony po prostu ginęły, a on żył w koszmarze, nawet tego nie widząc. Ale niestety był postacią nudną. Podobnie jasny charakter miała jego żona, obecna znaczy. Tu trzeba sztuki, żeby ją zrobić nijaką. Panience się udało.
Lucile nie była takim samograjem, mogła być psychopatyczna, histeryczna i obleśna. Była niezła.

Nie wyraziłam się precyzyjnie, poprzez "mordujący kobiety" miałam na myśli "uwodzący kobiety i ściągający je do swojej nory, po to żeby siostra mogła je ukatrupić". ;) No i racja, Thomas nie umywa się do Lokiego.

Co do Wasikowskiej, polecam film "Stoker".
Według mnie Crimson Peak traci przez to, że jest tak powolny, rozwleczony (podobne odczucia miałem podczas seansu filmu "Wij"). Gdyby całą historię zamknąć w trochę krótszym czasie jestem pewien, że całość nabrałaby większej dynamiki, przez co odbiór filmu byłby bardziej pozytywny.
Poza tym żadnego zaskoczenia od strony fabuły, trochę naiwna, według mnie wszystko było zbyt czytelne. Zdecydowanie na plus rola Jessici Chastain oraz wizualizacja duchów.
Film opisałbym jako "solidny".

Widziałam, widziałam i przyznaję, że w tamtej roli była o niebo lepsza, może dlatego, że taka psychopatyczna osobowość odpowiada jej aparycji i drętwemu zachowaniu? Ale Kidman bardzo lubię i dla niej obejrzałam.

Świetna recenzja - konkrety, logika, spójność, poprawny język. Przeczytałem z przyjemnością, a do tego jeszcze mam bardzo podobne odczucia po obejrzeniu filmu :-)

"Powierzchowne potraktowanie głównego, w moim odczuciu, wątku, czyli niezdrowej miłości Lucille i Thomasa."

To nie jest główny wątek ;) Jest to raczej 3i wątek w kolejności.

Coś jest w tym filmie takiego, że z jednej strony jest gotyckim arcydziełem, a z drugiej niekiedy trudno wysiedzieć. Muszę chyba go jeszcze raz obejrzeć.