W filmie wiele rzeczy mi się nie podobało, ale tego jednego odmówić mu nie mogę - klimatu. Dla wrażliwych na estetykę jest to z pewnością godna polecenia pozycja, zdjęcia, scenografia i choreografia... Trochę świetnych ujęć, choć trochę też przesadzonych lub z dużymi brakami, które psuły efekt. Ciekawe historie, nie zawsze ciekawie przedstawione, ważne motywy, nie zawsze odpowiednio rozwinięte... Jednak ze względu na tematykę i przesłanie mam obiekcje przed ocenianiem filmu w takich kategoriach, jak większość... W każdym razie klimat - super. :)

O, tak klimatu temu filmowi nie można odmówić. Był dobry, ale kurde czegoś..dużego czegoś zabrakło.

To fakt, czuć pewien niedosyt, ale mimo wszystko jak dla mnie jest to dobry film (7/10) i to zarówno zasługa wspomnanianego przez was klimatu, jak i aktorstwa (kolejność nieprzypadkowa: Blanchett - Depp - Turturro - i nieco słabsza Ricci). Co by nie powiedzieć o scenariuszu, reżyserii, zdjęciach, muzyce etc etc, to jednak jest w tym filmie "coś", co sprawia, że naprawdę przyjemnie się go ogląda. Nasunęło mi się nawet trochę daleko idące skojarzenie z "Między słowami" Sofii Copolli, ale już się tłumaczę ;P Chodzi mi o pewne sceny m.in. ukazujące relacje między bohaterami, w których słowa są zbędne, bo wystarczą wymowne spojrzenia i drobne gesty, które mówią o człowieku najwięcej. Wielu naprawdę ciekawym filmom brakuje właśnie czegoś tak nieuchwytnego i klimatycznego, jak to, co ma w sobie właśnie "Człowiek, który płakał".

właśnie zastanawiałem się jak ująć moje przemyślenia na temat filmu, nawet się z tym przespałem a tutaj widzę, że napisałeś wszystko do czego doszedłem :) więc podpisuję się pod Twoją wypowiedzią i pozdrawiam serdecznie.