Film Potter to sentymentalna opowieść o utracie i odzyskiwaniu tożsamości. Losy głównej bohaterki są niezwykłe, chociaż nie tak rzadkie, jakby się to mogło wydawać. Pozbawiona korzeni, wychowana w obcej kulturze, by następnie zamieszkać w obcym mieście wśród wyrzutków, emigrantów i innych obcokrajowców. "Człowiek, który płakał" to całkiem ciekawy obraz obcości okraszony cudownymi ariami. Jednak reżyserka nie ustrzegła się pretensjonalności. W ten sposób ostaci, choć z osobna bardzo interesujące, okazują się dramatycznie nieprawdziwe. W filmie zabrakło czegoś żywotnego, prawdziwego, co nadałoby lepszą konsystencję historii. Od reżyserki "Orlando" wymagam czzegoś więcej, niż to co otrzymałem w tym filmie.