teraz dopiero zobaczylam,ze ten amatorski niby umoralniajacy film jest w kategorii-dramat,psychologiczny...rece opadaja...

Wiesz ja jako po takich studiach jakich jestem patrzę zupełnie inaczej na ten film. Idealnie pokazane - jak środowisko społeczne wpływa na młodego człowieka, jak brak miłości, rozmowy i zainteresowania - może zepsuć dziecko - tu już nie chodzi o to, że miała dom, rodziców ale brakowało jej miłości - więc szukała swojej życiowej drogi, chciała być lubiana - chciała wyrwać się z szarego świata gdzie ma ojca alkoholika. Ludzie podchodzący do tego filmu powinni według mnie dostrzegać jego dobre strony - bo patrząc na niego z perspektywy psychologiczno - pedagogicznej - to jest on genialny. Jedynie co mi w nim nie pasowało to czasami aż nadto wyraziste postaci - i fakt, że był czarno - biały - również ludzie po jego obejrzeniu mogą odczuć, że źle on przedstawia rodziny mieszkające w blokach. Ale każdy ma swoje zdanie, jeden jest filmem zachwycony a inny powie, że jest beznadziejny - mi się podobał i uważam, że nie niesie on jakiegoś głębokiego przesłania, nie ma happy endu ale za to doskonale pokazuje rzeczywistość bo ile dzieci (!) właśnie poprzez to w jakim środowisku się wychowuje i na jakich ludzi w życiu natrafiają - właśnie skończy podobnie jak taka Tereska? Zupełna obojętność nauczycieli, rodziców - a dziecko to jednak dziecko, potrzebuje tego aby ktoś je ukierunkował na dobrą stronę i pokazał także tą złą, potrzebuje wzorca i autorytetu.

Mnie właśnie nie podobało się w tym filmie to, że pokazywał patologię, zamiast ukazać osobę, która nie daje się wciągnąć w środowisko. "Cześć, Tereska" powinna być raczej filmem o indywidualizmie.
Uważam, że filmy nie powinny były przedstawiać rzeczywistości, skoro człowiek ma się zrelaksować w kinie w sposób intelektualny czy poprzez rozrywkę. Dla mnie nie jest rozrywką patrzenie jak ktoś się męczy.

nie chodzi o sama tematyke filmu,ale o poziom jego realizacji,gry aktorskiej...jesli zabieg zatrudniena w filmie dzieci po przejsciach,z domu dziecka itd mial sprawic,ze film mial sie stac bardziej prawdziwy,doglebniej dotrzec do widza,to absolutnie im sie to nie udalo.nawet troche nie bylo mi zal,zadne emocje mna nie targaly.czulam sie raczej,jak na banalnym przedstawieniu w przedszkolu.pomysl na film mogl byc dobry,mogl cos zobrazowac czy uswiadomic widza w konkretnym aspekcie.stal sie jednak mega szmira,parodia powaznego tematu,niekonczacym sie pasmem nie udanych scen,ialogow i okropnie sztucznej,nieprawdziwej gry...

Mnie chodzi o problematykę. Mam już dosyć katolickich polskich flmów o patologii. Zbiegając z tematu. "Lincz" na podstawie faktycznych zdarzeń pokazał niemoc ludzi, policji, wymiaru sprawiedliwości, dziennikarzy. Ciężki film, bo ciężko było na to patrzeć, ot "Polska,nie-eleancja Francja", bo rezyżer podszedł do zagubienia i nie mocy w poważny sposób.

Właśnie! W "Pasji" M. Gibsona, Chrystus powinien zejść z krzyża i pokazać swoim owieczkom właściwom drogę. W "Chłopcu w pasiastej piżamie" syn niemieckiego oficera zdecydowanie powinien zostać uratowany i wykładając ojcu bestialstwo nazistowskich niemiec zakończyć Holocaust. Najlepiej będzie jeśli w ogóle skończy się z kinematografią tego typu i zastąpi ją Nowymi przygodami kubusia Puchatka, ewentualnie Avatarami 2,3,4 etc..

Osobiście uważam, że "cześć tereska" jest filmem bardzo dobrze zrobionym. Jest w pewnym sensie "surowy", ale myślę, że taki był zamiar reżysera.Świetny Zamachowski, Kiersznowski klasa, Orzechowski też. Pani Sobczak choć warsztatu aktorskiego (chyba) nie miała także zagrała bardzo przekonująco. Film, nie ma i nie musi mieć klatki z napisem "Morał...", jest nim sam w sobie.

przestan...gra jest tak sztuczna, ze wcale nie odbierasz tej historii realnie...momentami z przykrej sytuacji robi sie komedia taka, ze boki zrywac...ja nie mowie o Zamachowskim i innych aktorach, tylko o amatorkach, dzieciach z domu dziecka, ktore mialy sprawic, ze film stalby sie bardziej poruszajacy, prawdziwy...dobre na reportaz, ale nie na film fabularny

Popieram.

jak wyżej

Nie wiadomo co przyszłe pokolenie będzie wymagało od kina. W historii kina zawsze znajdą się arcydzieła i gnioty. Wg mnie już kręcą nowe Avatary tylko pod innym tytułem, dla przykładu reklamoway "Transformes" (na marginesie: W kinie nawet doszło do parodii kiedy wyśwetlono "Jackass" 3D i widzieliście latający kał w 3D). Avatar był pierwszym filmem, który zarewolucionował kino 3D i IMAX. Więcej, był w 90% grafiką komuterową. Dla programistów i grafików gier komuterowych to otwarte drzwi na nowe możliwości. To jest jak milowy skok do nowoczesności. Wg mnie, to jest rewolucja, czyli wymuszenie kroku na przód. Z rewolucją jest jak z kinem Tarantino i operą jedni moga ją od razu znienawidzić, drudzy pokochać.

w takim razie pytam: JAKIM CUDEM TRAFIŁEŚ/AŚ NA TEN FILM GDY OGÓLNIE 'FILM'' TRAKTUJESZ JAKO DODATEK DO POPCORNU ?

Starsznie trudne pytanie. Jak starasz się? Intersuję się kinemaografią. Zacytuj jakąkolwek moją wypowiedz gdzie napisałam, że traktuję film jak dodatek do popcornu. Jestem ciekawa wyników. Ja wiem czego szukam i czego wymagam od kina. Nie będzie przekrzykiwał mojego zdania jakiś troll z capslockiem.

SPOILER!!!
Właśnie zainteresowanie było: ze strony rodziców, chociaż bardzo patologicznie, ale jednak było ukazane; kierownik chóru kupił jej bilet na wyjazd, a pani dyrektor widziała w niej potencjał i nawet próbowała ją zmobilizować..Niestety, film zatkał się własnym obrazem (głównie samej patologii) wg. mnie gubiąc przy tym skupienie na scenariuszu, a próbując "zbliżyć się" jak najbliżej dokumentu :( Mam podobne zdanie jak domisku24 - sama tematyka nie może zrobić wszystkiego za film. P.s. nie czepiam się gry aktorskiej to były przecież dzieci..

nie moge słuchać już tych lewackich pierdół wg których los człowieka jest zależny od wszystkiego wokół tylko nie od niego samego. sprawa jest krótka - jedni zwyciężają, inni przegyrwają. przegrańców się nie głaska po główce bo jeszcze im się spodoba bycie przegrańsami

Bo to nie jest typowo komercyjne kino pod tytułem "Wanted:Ścigani" w temacie "obejrzyj mnie, potrafię podkręcać kulę, gwarantuję wbicie się do budynku pełnego uzbrojonych facetów, zabić wszystkich i wyjść cało". Napisałaś, że "czekasz aż rozkręci się akcja". Jak szukasz akcji, to czemu oglądasz dramaty? Ten film jest przedstawieniem życia przeciętnego dzieciaka z blokowiska. Ojciec alkoholik, matka próbująca trzymać wszystko w kupie, to problemy o których się nie mówi, ale one istnieją w nie jednej rodzinie. Symboliczna scena w której Teresa chce uciec z domu to tak naprawdę próba ucieczki od przytłaczającego, złego świata. Ale od problemów się nie ucieka, problemy się rozwiązuje. Jeżeli nie widzisz w tym filmie niczego głębokiego, to zaje.biście ci współczuję.

Dlaczego krytyka filmu zawsze spotyka się z zarzutem, że dana osoba lubi tylko prymitywne kino akcji?
Mnie odrzucił ten film, nie był to dokument, a mimo to reżyser ograniczył swoją rolę do ukazania, a w moim odczuciu, wręcz epatowania obrazem patologii i prymitywizmu. Bohaterowie są bezwolni i bezmyślni, pozbawieni indywidualizmu i siły. Trudno wręcz mówić o jednostkach - są to raczej elementy społeczeństwa, całkowicie przez to społeczeństwo zdeterminowane i nie dające się opisać bez odniesienia do niego. W gruncie rzeczy, ten film neguje podmiotowość, sprowadzając wszystko do warunków społeczno - ekonomicznych.
O wiele lepszym filmem jest "Fish Tank" pokazujący zmaganie się z warunkami, walkę i niezgodę. "Cześć Tereska" nie reprezentuje żadnych wartości pod względem filmowym, artystycznym. Równie dobrze można pójść na spacer wśród blokowisk, ale nie będzie to równie bezpieczne jak seans w kinie, w wygodnym fotelu. I właśnie takim filmem jest "Cześć Tereska" - przeznaczonym dla ludzi, którzy po pracy pojadą swoim samochodem do kina, pomyślą "jakie to prawdziwe" i wrócą do domu, a przy najbliższej okazji ominą na ulicy bezdomnego szerokim łukiem.

"Bohaterowie są bezwolni i bezmyślni, pozbawieni indywidualizmu i siły."
Dzieci muszą w sobie najpierw wyrobić indywidualizm. na początku każdy człowiek podąża za "instynktem stadnym", niektórym to zostaje do końca życia. takich nazywamy blokersami. Myślenie indywidualne u Tereski dopiero się rozwija - w tak delikatnym etapie potrzeba osoby, która by dziecko ukierunkowała, powiedziała o wyznacznikach moralnych, tego typu sprawy. nie miała nikogo takiego.

A główna bohaterka to tylko przykład. Społeczeństwo, przedstawione w tym filmie, jest patologiczne. Gdzie u pijaków, gwałcicielów, chuliganów, znajdziesz zachowania indywidualistyczne? Nidudu, bo nie potrafiliby sobie z tym poradzić. przynajmniej takie jest moje zdanie.

Uwielbiam ten film, ale nie jest on przyjemnym widokiem. To nie filmidło na miły wieczór, ze świeczkami relaksacyjnymi i innymi takimi. Grecy doznania, jakich doświadcza się podczas oglądania sztuk o podobnym charakterze, nazywali "katharsis". I w ten sposób polecam patrzeć na ten film.

Absolutnie nie zgodzę się, że dzieci muszą wyrobić sobie indywidualizm i podążają za "stadem"... Tzn. nie jest to ani reguła ani prawo, choć wydaje się, że większość ludzi faktycznie zachowuje się w ten sposób przez całe życie. Tylko u mnie tacy ludzie nie wywołują żadnych emocji. Dopiero gdy odkryjemy ich indywidualne poczucie niemocy i osaczenia, motywacje, można (mogę) przejąć się ich losem. Tak ukazana (bezosobowa) warstwa społeczna "pijaków, gwałcicielów, chuliganów" nie jest żadnym tematem.

W sztukach o których mówisz do katharsis prowadziła walka z fatum - tu żadnej walki nie ma - i nie może być jeśli przyjmiemy, że nie ma w nich miejsca na indywidualizm. Tylko czy taka jest prawda, a jeśli tak, to czy warto się nimi zajmować (w kontekście sztuki, nie nauk społeczno - politycznych)? I jeżeli dzieci indywidualizmu nie mają z natury, pijacy etc z powodu warunków życia to kiedy i jak mogą w nas budzić współczucie?

Precyzyjniej: indywidualizm utożsamiam z osobowością. Ten film ukazuje nie osoby a warstwy społeczne - perspektywę, która pozostawia mnie obojętną. Brakuje mi tutaj historii człowieka.

Myślę, że ten film jest apelem, jest alarmem do tego, żeby ludzie się opamiętali i zaczęli dostrzegać rzeczy cenniejsze od kieliszka i siekiery, którą można rozpi.erdolić windę (przepraszam za wulgaryzm, ale sądzę, że podkręca atmosferę). Każde dziecko potrzebuje uwagi i tylko miłość może uchronić je od zblazowania. Na ewentualne dyskusje zapraszam na PW jako, że prawdopodobnie już tu nie wejdę. Jestem zainteresowany każda subiektywną opinią na ten temat. A warto, bo film jest bezgraniczną studnią tematów.

dla mnie to arcydzieło, dobitnie realistyczny, pozbawiony jakichkolwiek cech patetycznych, świetnie zagrany, fabuła prosta, ale cały film jest taki i dlatego jest rewelacyjny. Na dodatek Polski !!!
Jestem zachwycony.