Można wiedzieć na jaki szczyt wchodziłeś i jakim szlakiem ?

Czarny szlak ze świnickiej przełęczy do Czerwonych Stawków.

Powinni nakręcić o Tobie film - ,,Czekając na Joe 2 "

Ach Ty śmieszku Ty... ja niestety nie mam na imię Joe.

Ale możesz zagrać rolę mojego kumpla, który na to wszystko patrzył z góry i był pewien, że już po mnie.

niesamowite miałeś przeżycia, i dzięki, że się podzieliłeś, ja uwielbiam ten film, bo pokazuje jak człowiek potrafi się wydostać z tak beznadziejnej sytuacji, rozkminione jest to w detalach, podziwiam takich ludzi, bo sama chyba aż takiej woli walki nie mam,
jeśli chodzi o piosenkę BoneyM to tekst brzmi "show me your motion" (dosł. pokaż mi swój ruch), Joe słyszy tą muzykę w głowie pod koniec swojej drogi kiedy nie ma już sił się dalej poruszać, myślę, że wewnętrzny głos, który tyle go dopingował do walki, szepcze mu to zdanie do ucha, a że jest to refren znanego przeboju muzyka też się przyplątała - to moja teoria

Akurat teraz mam kolejne ciężkie przejścia... tym razem to "tylko" zerwane ścięgno achillesa w mega newralgicznym momencie kariery zawodowej ;p
Szczerze mówiąc znowu czuję się jak bohater tego filmu w najgorszych momentach.
Ale dzięki za komentarz... może sobie jeszcze raz ten film obejrzę, żeby chociaż trochę odzyskać spokój.

A co do tekstu piosenki masz rację... Twoja interpretacja wydaje się być dużo bardziej trafna!

Chłopie nie wiem jak Ty ale dla mnie ludzie którzy szli albo idą w 7 lub 8 tysięczniki to zdają sobie sprawę z zagrożenia. jeśli jest inaczej to mają nie pokolei w głowie i tyle nie wszystko za cenę życia tym bardziej że organizm wcześniej wysyła sygnały.

Pewnie, ze zdają sobie sprawę... albo nie zdają i wtedy są naprawdę wariatami jak piszesz.

Ale co chcesz powiedzieć przez to?

Miałem podobną historię jak na Gerlachu skręciłem nogę w kolanie i nie było nikogo, n i k o g o by mi w jakikolwiek sposób pomógł, na tyłku pokonywałem drogę łatwiejszą, a elementy wspinaczki o dziwo szły mi ciut lepiej, ale szedłem niesamowicie wolno i potem zastała mnie przeraźliwa i mroźna noc. W nocy starałem się nie zasnąć tylko poruszać chociaż o kroczek w dół co jakiś czas i byłem bardzo mocno wyziębiony, 2 dni spędziłem absolutnie odcięty. Co prawda spotykałem ludzi i niektórzy dawali mi albo dobre rady albo np. lek przeciwbólowy, ktoś mi dał jakiś kijek, a ktoś inny powiedział, że powiadomi kogoś tam, nikt nie dzwonił po ratownictwo, a ja też nie chciałem [w sumie nie wiem czemu]. Ręce miałem skostniałe nie całkiem nawet od wyziębienia co od potwornego zmęczenia ciągłego podciągania się i utrzymywania ciężaru ciała. Były takie momenty gdy na łatwym terenie mogłem iść i nagle nawet przenosiłem ciężar ciała na chorą nogę, bolało, ale im dłużej szedłem na sztywnej nodze tym bardziej to "rozchodziłem", ale potem płaciłem cenę potwornego bólu. W nocy leciały mi łzy z bezsilności, bólu, samotności i poczucia, że umrę [:D], ale tak naprawdę nie sądziłem, że stracę życie, tylko, że w końcu będę musiał prosić kogoś o telefon do ratownictwa, a strasznie tego nie chciałem. Pewnie wcześniej bym po prostu umarł niż się na to zdobył. Nie będę zanudzał ludzi całą historią, ostatecznie jak się domyślacie przeżyłem i nawet nie straciłem miłości do gór. Mimo wszystko oglądając ten film nie odnosiłem się do swojej historii bo to nie ten kaliber. To tak jakby ktoś opowiadał, że przeżył wojnę i był ciężko ranny, a kuzyn by przerwał i powiedział, że zna ten ból bo kiedyś składał meble z IKEI i były źle spasowane i na dodatek uderzył się mocno w piszczel i do dzisiaj ma bliznę.

Ja myślę, że to jest właśnie podobny kaliber - Twoja czy moja historia i Joe. I tu i tu są góry - i tu i tu chyba niewiele brakowało do śmierci.
Dla mnie piszesz trochę jakby ktoś szczycił tym, że został ranny pod Stalingradem i jest z tego powodu lepszy, niż ktoś kto był ranny w mało zapamiętanej bitwie na froncie wschodnim, na której również ginęli prawdziwi ludzie.

No więc według mnie historia Joe różni się od naszych tylko lepszą medialnością i drogimi dekoracjami - większe wysokości, lodowiec etc.
Ale emocje były zapewne podobnie mocne i intensywne.

Sam fakt, że w takiej sytuacji nie wezwałeś pomocy jest bardzo zaskakujący i też świadczy o tym, że coś się rozgrywało jeszcze w tej historii. Jakaś walka z samym sobą. Niechęć do przyznania się do porażki czy własnej słabości. Też by z tego można zrobić dobry film, jakby się za to zabrał jakiś dobry reżyser!

Może przesadziłem, że nie ma co porównywać. U mnie to był wstyd, widziałem ludzi w starszym wieku wchodzących na górę, nawet młodziaków po kilkanaście lat skaczących jak kozice i nie umiałem się przemóc by wezwać helikopter... helikopter, nawet teraz to brzmi dla mnie niedorzecznie. Ktoś napisałby zaraz artykuł o nieodpowiedzialnym i głupim turyście, który przeliczył się z siłami czy założył nie wiem nieprofesjonalne majtki :") Nie chciałem być jedną z tych historii, które opowiada się za czyimiś plecami. Noga mnie bolała i wezwałem helikopter. W sumie przeszedłem dosyć skomplikowane zabiegi, ale nikt by o to nie pytał. Najbardziej szokujący jest moment w którym nagle przestrzeń, trudność poruszania się w terenie, odległość od "pomocy" i bycie na własną rękę przytłacza i człowiek czuje się tak jakby był naprawdę na księżycu. U mnie to była głupota, że nie wezwałem pomocy, ale zastanawiam się jak wiele osób ginie w górach bo do końca myślą, że dadzą radę i nie ma sensu się wydurniać.

Pod koniec Joe słyszy Boney M... w piosence pojawiają się słowa "show me emotion...", wszystko fajnie mordeczko tylko, że tam jest "Show me a motion" czyli w dosłownym tłumaczeniu: "pokaż mi ruch" albo w wolnym tłumaczeniu: "poruszaj się dla mnie" co w sytuacji bohatera ma sens, mózg wysłał mu sygnał w postaci piosenki Boney M aby się poruszał bo inaczej umrze z wyziębienia. Chciałeś / chciałaś zabłysnąć ale nie wyszło :p tak to jest jak się słabo zna angielski i słyszy się to co chce się usłyszeć a nie to co w rzeczywistości jest w piosence. Zgadzam się natomiast z tym co napisałeś/aś w pierwszej części wypowiedzi o emocjach przeżywanych przez bohatera oraz stawianiu czoła śmierci... kilkukrotnie. Pozdrawiam.

hehe jasne - nie zmienia to faktu, że show me a motion też ma sens i nie jest przypadkowe. I nie wiem też czy w tej piosence nie jest to taka gra słów. Show me a motion brzmi w wymowie prawie identycznie jak show me emotion ;-)