Byłam niesamowicie ciekawa tego filmu, jako że jestem fanką Tarantino. Obejrzałam prawie każdy jego film i każdy na swój sposób mnie zachwycił. A tutaj wielkie rozczarowanie. Już po pierwszych minutach miałam ochotę wyłączyć, ale nie, powtarzałam sobie, że pewnie się rozkręci, w końcu to Tarantino.
Historie pierwszych dwóch pokoi - nic śmiesznego. W pierwszym kupa kiczu, kretyńskiego humoru na poziomie... hm... Scary Movie? Takie mam skojarzenie.
Albo straciłam poczucie humoru, albo drugi pokój także nie był ani odrobinę zabawny, bo rozśmieszyć mnie nie dał rady.
W trzecim pokoju odrobinę lepiej, finał był dość śmieszny.
Liczyłam na ten czwarty, że tutaj mnie coś zaskoczy, że Tarantino uratuje to marne filmidło. I tak, jak najbardziej. Uratował z tym, że jedynie swoją własną grą i zaangażowaniem w to Bruce'a Willisa (którego również uwielbiam).
Jeśli chodzi o Tima Rotha, to owszem, pokazał kawałek swojego aktorskiego kunsztu, choć niestety, jak to już ktoś tutaj wspomniał, bardziej irytuje niż śmieszy.
Według mnie film na 4/10. I tylko ze względu na moją miłość do Tarantino i Willisa. Naprawdę spodziewałam się dużo, dużo, dużo więcej.