Skasuj… ignoruj… ignoruj… skasuj… skasuj. W rytm tych słów toczy się praca moderatorów facebooka na Filipinach. Na pierwszy rzut oka może ona wydawać się prosta, choć monotonna. Jednak przeglądanie i decydowanie o tym co ma znaleźć się na najpopularniejszym portalu społecznościowym wcale nie jest łatwe, a norma wynosząca 25 tysięcy zdjęć wydaje się szokująca. Popatrzymy na osobę zajmującą się terroryzmem. Codziennie widzi egzekucje, tortury, bryzgającą krew, nieludzkie jęki. Czy ktokolwiek jest w stanie to wytrzymać psychicznie bez jakiejkolwiek pomocy psychologicznej. Jedna z moderatorek, która zajmuje się pornografią mówi:” To jest jak wirus, który powoli wnika rozprzestrzenia się po całym ciele. Nie mogę już tu pracować”.

Film zadaje także pytanie o wolność wypowiedzi, także tych wyrażanych zdjęciami czy filmami. Czy zdjęcia/obraz które należy do sztuki, ale jest drastyczne lub kontrowersyjne powinno podlegać cenzurze. Czy Facebook mamiący nas hasłem o łączeniu ludzi, a będący przede wszystkim wielką korporacją, której głównym celem jest pomnożenie zysków ,ma prawo do restrykcyjnej cenzury wypowiedzi krytykujących władze np. w Turcji tylko dlatego, że rządy zgłaszają je do Facebooka i ten je kasuje. Czy portal nie powinien interweniować w sprawie prześladowanych w Birmie Rohadżinów, na których nagonka jest prowadzona przez Facebooka. Czy działania Facebooka nie są zagrożeniem dla demokracji?

Film jest mocny, choć nie drastyczny, zadaje aktulane i ważne pytania o politykę osób zarządzających mediami społecznościowymi, które pod hasłami łączenia ludzi, w imię zysków, zapominają jak wielka odpowiedzialność spoczywa na nich