Nie można kogoś kochać nie znając tej drugiej osoby. Ale można być zakochanym, w tym przypadku trochę obsesyjnie. Co do kwestii Magdaleny, to ja mam lekki mętlik... Niby można przyjąć że coś zrozumiała, ale stało się to na skutek wyrzutów sumienia i obarczenia winą za to że chłopak się pociął przez nią. Każdy by się tym przejął. Szukając go wszędzie być może chciała tylko uspokoić sumienie, wiedzieć że nie doprowadziła chłopca do śmierci. To jest trudne i to jest magia tego filmu, że skłania do refleksji :)

Moim zdaniem przemiana nastąpiła już wcześniej, przecież o podcięciu żył dowiedziała się znacznie później i właściwie przez przypadek. Właśnie - Tomek był ZAkochany, a zakochanie to jeszcze nie prawdziwa miłość. Mamy więc kilka odcieni miłości: młodzieńcze zakochanie, i zdaje się bynajmniej nie na tle erotycznym, które pojawia się szybko i równie szybko odchodzi oraz miłość wyłącznie fizyczną, bez czynnika 'duchowego'. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce na tę prawdziwą miłość? Zastanawiające.

O miłości, ale nie poprzez komedię romantyczną czy melodramat. O ogromnie życia, a w tak krótkiej formie. Kieślowski to czarodziej.

Uświadomienie miało miejsce jak wyjrzała przez okno, a on przebiegał podwórzem, mijając Barcisa-Boga.

Nie każdy. Dziewczyna mojego ś.p. kolegi się nie przejęła. Do dziś wypowiada się o nim z pogardą. Ale to tak na marginesie tylko.