Jedno z największych zaskoczeń w gatunku westernu jak dla mnie i jeden z najlepszych filmów dekady. Wyśmienite połączenie westernu z komedią, idealnie dopasowane aktorstwo. Stewart jak stróż prawa-dżentelmen oraz Dietrich jako artystka z fatalnym temperamentem prezentują nam na ekranie zderzenie niemal idealne, pełne wyrazistości, humoru i napięcia. Głównym elementem filmu jest pojedynek dobra ze złem, chwilowa bezsilność sprawiedliwości w obliczu swawoli bandy złoczyńców, która zadomowiła się w amerykańskim miasteczku. Dzięki niezłomnej postawie Toma Destry'ego (James Stewart) i jego kompanów (obdarzonych nie tylko poczuciem sprawiedliwości, ale również niemałymi cechami groteskowymi) porządek znów stanie się udziałem nękanego miasta. Ale wcześniej zobaczymy na ekranie kilka świetnych popisów lokalnej artystki-zabawiaczki tłumów Frenchy (Marlena Dietrich), jej wyśmienity śpiew, niezapomnianą scenę walki w przypływie furii w karczmie oraz metamorfozę, zakończoną poruszającym pocałunkiem z głównym bohaterem.
Stewart i Dietrich są tutaj idealnymi partnerami, co mnie szczególnie zdziwiło, jeśli przyjrzeć się profilom aktorskim obu sław. Destry, który niejednokrotnie ponadto wtrąca dygresje z przeszłości, od razu zyskuje sobie sympatię widza, który z niecierpliwością wyczekuje happy endu.
Muzyka, jak i zabawne postacie drugoplanowe również świetnie spełniają swoje zdania i czynią ten film bardzo wyrazistym, choć w gruncie rzeczy mniej znanym w karierze obu wcześniej wymienionych legend aktorskich.
Ode mnie 9/10. Jest to pozycja, która bardzo mnie zaskoczyła i którą mogę polecić z czystym sumieniem nie tylko fanom Marleny, ale także dobrego kina!