Najbardziej w tym wspaniałym filmie przeraziła i zasmuciła mnie postać siostry Estebana którą grała Glenn Close. Nie pamiętam, żeby w jakimkolwiek filmie jakaś inna postać zrobiła na mnie takie wrażenie jak ona. Jej historia, jej przykry, tragiczny, niesprawiedliwy los, kobieta wychowana w duchu posłuszeństwa wobec mężczyzn, wobec rodziny, typowy przykład wychowanej w twardym katolicyzmie dziewicy zakompleksionej i niepewnej siebie kobiety, która nie walczy o swoje szczęście tylko poświęca życie najpierw dla matki, potem dla brata, który i tak ją wygania. Wieczna poniewierka. Poświęcenie dla innych musi mieć swoje granice, zrozumiałam to po obejrzeniu filmu. Nie wolno nam zatracać samych siebie dla ludzi, którzy na to nie zasługują bez względu na to, w co wierzymy i co mówi nam nasza wiara. Przykre życie...