*nieprawdziwe relacje między postaciami*?

jednym z ciekawszych elementów filmu było to, jak różnie ludzie reagują na finna. dziewczynka nie potrafi zrozumieć, jak tak mały człowiek może być dorosły. kobiecie trudno ustosunkować się do finna, ponieważ podświadomie widzi w nim swojego syna. gość z budki jest na tyle towarzyski, że szybko się zaprzyjaźnia, a przynajmniej jemu jedynemu kompletnie nie sprawia różnicy, jak finn wygląda. jest ciekawy co najwyżej. wyrostki oczywiście z finna się śmieją.. scena w barze - mocna w swej wymowie.

jednocześnie widzimy finna, który reaguje na ludzi ze spokojem, niezależnie od tego, jak go traktują. jest wyobcowany, aczkolwiek nie wybudował wokół siebie zbyt szczelnego muru.

nie wiem. dla mnie te sytuacje są może do pewnego stopnia przewidywalne, ale podoba mi się, że ktoś zwrócił uwagę na sam fakt istnienia takiego dróżnika. wydawało mi się, że będzie to jeden z tych *zaangażowanych, przynudzających filmów*, które może i ważne, ale nie potrafią wciągnąć. tymczasem.. *dróżnik* to pogodna historia niezwykłego człowieka :)

Zgadzam się całkowicie z wiedźmą. Z naciskiem na słowo 'silący się' - bardzo się przeliczyłem oglądając ten film :/

Nie chodzi tu o to, że w filmie nic się nie dzieje, bo takich obrazów widziałem akurat wiele i część z nich nawet mam w swoich ulubionych. Raczej o to, że ten film nie prowadzi do żadnych wniosków. Szybko wpada i szybko wypada z głowy.

pierdolisz :)
Mariusz Misiewicz i partner ;)