Niestety przeliczyłem się... Nadzieja, że Dragonball : Evolution będzie dobrą adaptacją (niekoniecznie ekranizacją) Dragon Balla umarła w chwili, gdy zobaczyłem pierwsze zdjęcia z planu a potem zwiastuny. Mimo wszystko liczyłem, że film będzie dobry jako oddzielna całość, więc idąc do kina starałem się go nie porównywać z mangą/anime.

Początek był jeszcze do przyjęcia... wróć... był do przyjęcia nie licząc kilku zgrzytów (dziadku naucz mnie rozmawiać z dziewczynami WTF?!), jednak gdy Gohan już zszedł i na ekranie pojawiła się Bulma, film stał się do bólu denny i przewidywalny.

Akcja parła na przód jakby ją ktoś batem smagał, jednak w złym znaczeniu tego słowa. Film wydaje się strasznie krótki, wątki postaci nie zostały odpowiednio rozwinięte i (co chyba najważniejsze) zamknięte.

Mamy Piccolo, który przez 2000 lat był uwięziony i nagle się wydostał, oczywiście nikt tego nie zauważył, potem dostaje po dupie (choć wcześniej 7 mistrzów zdołało go tylko uwięzić). Mamy jego przydupaskę, która nie wiadomo skąd się wzięła, a w całym filmie wypowiada dosłownie kilka słów i to zza kadru - domyślam się, że aktorka 'dunt spiku Amerikanin' a autorzy nie chcieli jej dubbingować, spoko, ale po cholerę ona plątała się po planie?! Nie lepiej było pokazać trochę więcej Piccolo?! Przez kilka sekund mieliśmy też na ekranie jakieś stwory, które zostały stworzone z krwi wspomnianego zieleńca, ale one też są jakoś mało wyeksploatowane (choć akurat bez nich cała scena musiałaby zostać zmieniona). Yamcha też jest postacią, bez której film mógłby wyglądać lepiej. Tak samo jak bez Sifu "Chucka" Norrisa i jego bandy mistyków (ta... wiem,zaraz się okaże, że w filmie powinni być tylko Goku, Bulma i Roshi XP). W pewnym momencie bohaterowie trafiają do "tajnego miejsca", do którego jadą kilka godzin, ale zastają tam trenujących nastolatków, więc oddalają się w pośpiechu, bo muszą być nonkonformistami i trenować w odludnych miejscach. Tutaj właśnie brakuje jakiegoś wątku "skomercjalizowanego mistrza" (hmm... Tao Pai Pai + Tien + Goku vs Tien?). Mamy za to wszędobylską Chi Chi, która także jest w galerii postaci działających na nerwy. Dziewczyna zachwycająca się, że koleś pobił na jej imprezie jej chłopaka i połowę gości, znająca sekrety ki, a niepotrafiąca sobie poradzić z zamkiem magnetycznym, okazująca swą miłość przez pozwalanie się kopać po twarzy... No i jeszcze ten suspens... kto może być mistycznym Oozaru?!

Ogólnie scenariusz ssie i to, jak wspomniałem, pod kątem nie-adaptacji mangi/anime. Może tak wygląda fabuła większości filmów dla nastolatków, w stylu "High School Musical 23 : Nie zdałem do następnej klasy, czyli wszystkie laski lecą na emo-boy'ów" czy "Kop po mordzie a potem całuj", może z tego powodu automatycznie mnie od takich filmów odrzuca... jak widać instynkt nie zadziałał prawidłowo tym razem...

Nie będę już się rozpisywał jak film ma się do dzieła Toriyamy, bo pewnie sporo osób już o tym napisało i jeszcze więcej napisze. Przykro mi tylko, że z Son Goku - dzikiego, wiecznego dziecka - zrobili San Goku - napalonego nastolatka, który ma problemy z osobowością i kosmatymi myślami podczas lekcji astrologii.

Od strony technicznej: aktorstwo totalnie drewniane (prócz w miarę dobrego początku filmu). Większość aktorów wygłaszało swoje kwestie jakby grali w operze mydlanej a nie filmie, w którym zielony koleś z kosmosu chce rozwalić ich planetę. Prym wiedzie Emmy Rossum, która wydała mi się najbardziej sztuczna. Najmniej denerwujący pod tym względem byli chyba Jamie Chung (Chi Chi) i Yun-Fat Chow (Roshi), ale ten drugi tylko dlatego, że chyba miał grac postać maksymalnego luzaka... Gdyby to było anime to wszystko byłoby dobrze, bo tam zwykle nie wszyscy byli całkiem serio, więc nie wiem czy odbierać to jako słabe aktorstwo czy chęć uchwycenia ducha oryginału.

Żal mam też o małą liczbę walk... wróć... brak walk. Te kilka wymian ciosów poziomem dorównuje walkom z odcinków Power Rangers, a ostatnia to już kompletny pstryczek w nos. Najlepsza walka filmu to Goku vs Gohan, po tym można opuścić salę kinową, jeżeli liczy się na jakieś efektowne szamotaniny (no... może jeszcze gdy Goku rozwala szajkę Carey'a, ale to nadal jest pierwsze 20 min filmu...).

Co do efektów specjalnych to na początku trochę nadużywane jest slow-mo, tylko po to by potem zniknąć całkowicie. Smok ssie, kame-hame i inne ataki ki sam byłbym w stanie zrobić w AE (choć akurat tutaj nie można było niczego lepszego wycisnąć)... słowem mistrzostwo świata to to nie jest, ale też spece od tych spraw nie mieli się jak popisać (może z wyjątkiem w/w smoka).

Podsumowując, film słaby. Wydaje mi się, że miał być jednocześnie filmem dla każdego (w zawężeniu: młodzieży) i dla fanów - bo są nieliczne momenty, gdzie puszczane jest oko do fanów ("wyspa" Roshiego) - a wyszła z tego rzadka kupa. Fabuła się sypie (sorry, jakby mi zabili dziadka i zostałbym sam na świecie to chyba wiedziałbym o co poprosić Mistycznego Shen Longa, a gdybym był złym zielonym "Nemekiem", współpracującym z młodocianym King Kongiem to zadbałbym o to, żeby ktoś nie zrobił z niego miłującego świat obrońcę uciśnionych). Z Goku chcieli zrobić zwykłego, choć utalentowanego, chłopaka, jednak nie przeszkadza im to pozwolić mu biec za samochodem przez kilka godzin, z obciążeniem kilkuset kilogramów. Słowem - chcąc zadowolić wszystkich, nie zadowalają nikogo. I jeszcze te młodzieżowe przesłania...