to i dołożę trzeci głos...
http://notatnikkulturalny.blogspot.com/2015/01/droga-krzyzowa-czyli-jak-swiat-wi dzi.html

widze wzajemne kolko lewackiej ateistycznej adoracji

Podejrzewam, że musiałeś się silnie utożsamiać z postacią matki :)

a ty z biedroniem

Śmieszne. Także wysoko cenię ten film, ale nie za to, o czym piszesz na swoim blogu z koleżanką (tamte Wasze wyprawy antykatolickie są durne). Nie za to, bo to nie jest film kontrowersyjny (kontrowersyjna to jest np. "Ida"),. To jest film o rodzinie, w której domem rządzi fanatyczna kobieta (są takie, panie feministki, oj, są), czyli rodzinie dysfunkcyjnej; to jest film o odłamie wiary chrześcijańskiej, w którym - jak w każdym odłamie i w każdej mniejszości - pewne sprawy (tu - kwestie wiary) są stawiane bardziej zdecydowanie odłam (sekta, mniejszość) broni swej integralności fanatyzując naukę wiary i postępowanie, to są po prostu reakcje obronne przed możliwością rozpłynięcia się w jakiejś wierze powszechniejszej; wreszcie, to jest film o dorastającej poczciwej dziewczynie, której duszą zawłada fanatyczna matka. W swej najgłębszej warstwie, warstwie znaczeń, jest to film religijny, stawiający pytania np. takie: gdzie jest granica między autorytetem a autorytarnością, czy rodzice mają prawo do indoktrynacji dzieci, dlaczego bywa, że księżą więcej wymagają od owieczek niż od siebie samych, pasterzy? No i najważniejsze pytanie - czy bardzo głęboka wiara, wiara wręcz pierwotna (mowa o tym odłamie z filmu), powinny skazywać nas na powtórzenie drogi krzyżowej Jezusa? Nie wiem, wiem jedynie, że nie jest to film ani pro- ani antyreligijny. Być może nawet wbrew intencji jego autorów....