Wprost odwrotnie. Im dalej tym lepiej.

U mnie to samo:P
Początek - głupkowata komedia. Trochę się bałem, że taki tez będzie cały seans, ale czym było dalej tym lepiej. Ten film był/jest dla mnie absolutnie pozytywnym zaskoczeniem. To, co stanowi o jego sile, to przede wszystkim szczerość, którą czuje się podczas seansu. I autentyczne wzruszenie, które tej szczerości towarzyszy. Poza tym rozwaliły mnie 2 główne role kobiece - jak na tak młody wiek spisały się (zwłaszcza Timlin) rewelacyjnie. Tyler Labine znany głównie z głupkowatych komedyjek (przynajmniej w moim przypadku) też dał niezły popis gry aktorskiej. I miałem dać 8/10, ale właśnie za to zaskoczenie i niezłe uderzenie w sferę emocjonalna podniosłem ocenę o 1 punkt.
BTW - ta średnia na filmwebie jest jakąś totalną pomyłką. Mam wrażenie, że sporo osób albo nie dotrwało do końca seansu albo zwyczajnie nastawiło się na film innego typu (tj. głupkowata komedyjkę). Także do ludzi potencjalnie zainteresowanych tym filmem a sugerujących powyższą średnią mały apel - jeżeli chcecie obejrzeć dobry dramat z elementami komedii to dobrze trafiliście. Olejcie krzywdzące oceny i śmiało sięgajcie po Best Man Down.