"Duża ryba" różni się moim zdaniem dość mocno od pozostałych filmów Burtona, które obejrzałem do tej pory. W innych jego dziełach łatwiej mi jest jakoś identyfikować z kreowanymi postaciami, ich historią, uczuciami; tutaj mamy do czynienia z mężczyzną, który przez całe swoje życie raczy innych ludzi przynajmniej w części zmyślonymi opowieściami - tak naprawdę na koniec nie wiemy, co faktycznie było prawdą, a co wymysłem jego wyobraźni. Po przybyłych na pogrzeb widzimy, że prawdopodobnie więcej w tych opowieściach było faktów niż zmyśleń, ale z drugiej strony... Może prawdziwe były tylko osoby, a nie wątki stworzone przez Edwarda wokół nich?;)

Trudno jest się chwilami odnaleźć w tym filmie, skakanie w różne etapy życia Edwarda połączone z tym brakiem świadomości, co jest prawdą zaburza nieco obraz. Być może warto obejrzeć go drugi raz, na spokojnie, może wtedy nieco się rozjaśnia, nie wiem. Nie czuję jednak osobiście więzi z głównym bohaterem, bo nie jestem pewien, czy przez te dwie godziny faktycznie go poznałem. Nie wiem, czy był to wybitny człowiek, czy doskonały manipulator.

Oczywiście, że film należy obejrzeć, jak każdy Burtona!;) Choćby po to, by zobaczyć te niektóre przerysowane postacie, ale przede wszystkim piękną scenerię - te burtonowskie miasteczka, takie jak w "Edwardzie nożycorękim" czy tutejsze Spectre, doskonałe, kocham! Film rzecz jasna ma magię, wytwarza specyficzną aurę, ale nie stanie się raczej jednym z moich ulubionych tego autora:)