Tytułowa rola rozwiewa wszelkie wątpliwości. To był geniusz.
Zagrać potwora ani przez moment nie popadając w manię wielkości, narcyzm, a wręcz przeciwnie, grając osobę delikatną, kruchą.
Niespotykana dyscyplina, bo CURTIS pamięta, że gra nie tyle potwora,
przede wszystkim gra osobę chorą. Wzbudza litość.

Wybitna kreacja.
Odnosi się wrażenie, że większa niż sam film, który zaczyna się właściwie dopiero z jego pojawieniem na ekranie.

Trzeba znać.


Co ciekawe, to bodaj CURTIS jako pierwszy
(i CLIFF ROBERTSON jako "CHARLY")
pokazali jak należy podejść aktorsko do choroby.
Jak zagrać chorobę?
Teraz już wiemy.

Dopiero potem pojawił się
DUSTIN HOFFMAN z RAIN MANEM,
ANTHONY HOPKINS z MILCZENIEM OWIEC,
LEONARDO DICAPRIO z CO GRYZIE GILPERTA GRAPE'A
GEOFFREY RUSH z BLASKIEM.
I wielu wielu innych aktorów grających postaci z różnymi schorzeniami, zboczeniami, czy ubytkami, upośledzeniami umysłowymi.

Daje do myślenia.
Nie pozwala zapomnieć.