Rodzice zdecydowali, by opuścić Sanok. Tomasz Beksiński bał się tego wyjazdu. W tym samym czasie jego kolega także przeżywał dramat. Dziewczyna zawiadomiła go, że wychodzi za mąż za innego. Powiedział jej: przyślę ci swój nekrolog. Tomaszowi spodobał się ten pomysł. Obaj poszli zamówić nekrologi. Kolega w ostatniej chwili wycofał się. Tomasz doprowadził plan do końca: zawiadomienia o swojej nagłej śmierci rozlepił w całym Sanoku. Jedną klepsydrę zachował. Umieścił ją potem na drzwiach pokoju w swoim mieszkaniu na ostatnim piętrze bloku stojącego na warszawskim osiedlu Służew nad Dolinką. Choć bał się wyjazdu z Sanoka, w Warszawie odniósł sukces. Prowadził audycje w radiowej Trójce. Przesycał je niesamowitą atmosferą tajemniczości oraz nostalgii i specyficznego humoru. Dla wielu słuchaczy stał się postacią kultową. Także dla kinomanów. Studiował anglistykę i tłumaczył dialogi filmowe. Robił to doskonale. Przetłumaczył prawie wszystkie opowieści o przygodach agenta Bonda i Brudnego Harry'ego, a także filmy Monty Pythona. Charakter tej pracy sprawiał, że całe dnie spędzał samotnie w domu. W pokoju z klepsydrą na drzwiach, gdzie ściany obłożone miał kasetami z filmami i płytami kompaktowymi. Nad jedną z półek – zainspirowany przez któregoś ze swoich fikcyjnych bohaterów – umieścił w ścianie ząb, który musiał usunąć. Miał go obronić przed kimś, kto nakłaniałby go do samobójstwa. Nikt, oczywiście, nie miał takiego zamiaru. A jednak Tomasz Beksiński skończył śmiercią samobójczą 25 grudnia 1999 roku. Co go do tego skłoniło? Daniel Światły, wychodząc od podanej w sanockiej telewizji lokalnej relacji z pochowania prochów Tomasza, próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie. Rozmawia z ojcem zmarłego, słynnym artystą malarzem Zdzisławem Beksińskim, oraz jego przyjaciółmi: Katarzyną Rakowską i Grzegorzem Gajewskim. Wykorzystuje też liczne filmy z archiwum Tomasza i jego ojca, w których ten, co kiedyś żartem zapowiedział swoją nagłą śmierć, opowiada o sobie, pracy, pasjach i bólu. Bo cierpiał, chociaż zdaniem Katarzyny Rakowskiej miał dobre życie, a w każdym razie ominęło go wiele złego. Widać jednak nie ominęło go to, co dla niego było najgorsze. Światły pokazuje, czego Tomasz nie mógł już znieść.