Jeśli oglądać z przymrużeniem oka, mając świadomość, że to sowiecki produkcyjniak, to miła komedia romantyczna. Ale produkcyjniak to w języku polskim określenie na gatunek filmu z czasów stalinowskich, kręcony wedle idei socrealizmu: Opowiada o utopijnie szczęśliwym życiu klasy robotniczej. W Polsce takie filmy kręcono w latach 40.-50., właściwie do 1956. Wzięłam ten film za co najmniej 10 lat starszy niż w rzeczywistości. W Polsce w tym czasie kręcono już zupełnie inne kino.

Chciałoby się obejrzeć dystopijną wersję tej love-story: Życie w warunkach praktycznie gułagowych (w kombinacie drzewnym nikt nie dowiezie kucharce drew na opał, że ona musi sama latać z siekierą i zbierać gałązki???). Nie zawoalowane relacje seksualne (pocałunek w policzek taki straszny, serio?). Patriarchalne obyczaje, podległość kobiet pomimo ich fasadowej zadziorności. Poniżające wpieprzanie się kierownictwa w życie prywatne pracowników (nie będzie ślubu, bo w tym roku nie przewidziano więcej powierzchni mieszkalnej - istni chłopi pańszczyźniani). A co jeśli ktoś zajdzie w ciążę? A co jeśli taka dziewczyna w tej zamkniętej społeczności zostanie bez partnera, bo partner się na nią wypnie? Strażniczki patriarchatu odsądzą ją pierwsze od czci i wiary. I jeszcze to przymusowe życie w komunie - wszyscy wszystkim grzebią w prywatnych rzeczach, jedzą ich prywatną żywność, pożyczają sobie pieniądze na wieczne nieoddanie bez pokwitowania. I stosownie do tego życia stadnego - realistyczne reakcje otoczenia na "uroczo ekscentryczne" zachowania bohaterki: Byłaby mobbingowana i obrzucana bluzgami przez stado, skończyłaby jako kozioł ofiarny grupy.