Obejrzałam ten film przed chwilą. Znajdował się na pierwszym miejscu zestawienia zrobionego na 10-lecie ENH przez Kletowskiego. Jak to wytłumaczył? "(...) filmowy skowyt za ludzką godnością i miłością w świecie, w którym człowiek zdegradowany jest do rangi przedmiotu"

Co o tym myśleć? Film zupełnie wybija z komfortu, intelektualnego oglądu, chłodnego dystansu, poczucia bezpieczeństwa. Trudno mi zachwalać takie uczucia, ale w tym obrzydlistwie kryje się coś - myśl, że degeneracja, dehumanizacja, uprzedmiotowienie nie musi być efektem działania innego człowieka, systemu, przemocy, choroby, ale że tkwi w każdym i ziszcza się w dobrowolnych wyborach, spazmach ciała, totalnej swobodzie własnych afektów... Co jakiś czas każdy musi doznać stanu upojenia aż do zatrucia (alkoholem, seksem, innymi używkami). Potem ma kaca (fizycznego/moralnego), ale stanowi to negatywne wspomnienie aż do czasu. Tu ten stan destrukcji trwa przez cały film, a tęsknota za czymś normalnym, pięknym i prostym pojawia się tylko czasami.

"Nie wiem o co chodzi w tym filmie."

Najprościej mówiąc - to film o samotności...

CO TO JEST "pafariila"?! lol

to jest coś o co nie powinieneś pytać

Pafarilla jest anagramem od "parafilii", która to została zapisana tutaj w postaci czegoś zwanego "literówką".

Film jest rzeczywiście dość kiepski. Dogmowata w formie opowieść o mężczyźnie, który nie potrafi znaleźć drogi porozumienia z synem, bo jego własny ojciec go zgwałcił w dzieciństwie. O jego wyalienowanym synu. I o innym mężczyźnie i kobiecie, również nieszczęśliwych aktorach porno. No, ale niestety nie ma w tym filmie nic odkrywczego. :P No i jeszcze ten jednak dość nieprzekonujący happy-end. Syn poznaje historię ojca i nagle się z nim godzi. Więcej - wychodzi z pokoju dalej niż do kuchni, bo nawet bawi się w pralni z aktorką porno (nie, nie uprawiają seksu :P ).
Największe rozczarowanie: zero (jak dla mnie) skandalu. A przecież cała reputacja tego filmu opiera się na nim. :P Trochę seksu, masturbacji i zbliżeń operacji warg sromowych. Jedynie scena wymiotowania do ust ma jakiś potencjał wywołania szoku, ale jest na tyle krótka - że nie robi żadnego wrażenia. :P Najgorsze w filmie są robaki hodowane przez syna. :P
Nie, żebym był fanem Moodyssona. "Mamut" czy "Lilja 4-ever" to też kino trochę zbyt łatwych tez i zbyt banalnych wniosków.
Właściwie do tej pory to z jego filmów tylko "Fu*king Amal" mi się podobało.

Film jak najbardziej może być "banalnych wniosków", ale sposób jego wykonania, przedstawienia historii może być tym co uczyni go fenomenalnym.

No tak, to prawda, ale "Lilja 4-ever", choć przyznaję, dość angażująca emocjonalnie, nie jest "fenomenalna" w najmniejszym stopniu. Historia jest tak napisana, że nie daje bohaterce absolutnie żadnych szans na wyjście z sytuacji: bieda, nie interesująca się nią matka, irytująca ciotka, koleżanka, która wymyśla, że ma pieniądze, bo główna bohaterka się puszcza (doprawdy, trudno wymyślić bardziej idiotyczne wyjaśnienie), co psuje jej reputację, potem jej naiwność, spotęgowana tym, że nie wie, gdzie leży Szwecja (!), w końcu - handel żywym towarem. Wszystko jest w tym filmie nieuniknione, jak gdyby bieda musiała iść w parze z Fatum. Cóż, nie trzeba być geniuszem, żeby wiedzieć, że takie stawianie sprawy to bzdura i pójście przez Moodyssona na łatwiznę.
No i te aniołki grające w niebie w koszykówkę -> dosyć tanie spojrzenie na psychikę bohaterki, która próbuje uciec od rzeczywistości w świat imaginacji. Niestety, ale nie dla mnie coś takiego. :P

"Mamut" miał przynajmniej większy rozmach realizacyjny i może trochę mniej "wciskania" widzom tezy, niż "Lilja 4-ever".
Natomiast obejrzałem dzisiaj "Tylko razem" i podobało mi się bardzo. Szkoda, że Moodysson zaprzestał takich "feel-good-movies" po "Fu*king Amal" i "Tylko razem", bo z tego, co widzę - właśnie one wychodziły mu najlepiej. :P

heh, wiesz, życie też jest czasem tak 'napisane' że nie daje 'bohaterowi' żadnych szans. Zresztą nie trzeba tu obwiniać za taki los fatum, a może spojrzeć na sprawę politycznie? Jak to się stało, że ludzie zaczęli żyć w takich warunkach? Co jest nie tak z systemem edukacji i pomocy społecznej? Oczywiście nie jest to zawarte wprost w filmie, ale sądzę, że Moodysson daje nam taki 'materiał' do zastanowienia się. Przecież 'nie trzeba być geniuszem', by wiedzieć że jest twórcą zaangażowanym społecznie.
Dziwi Cię też, że ktoś nie wie gdzie leży Szwecja? Nawet, jeżeli żyje warunkach przedstawionych w filmie? to jest dopiero naiwność!