Zasiadając przed tv nie byłam do filmu przekonana, bo to niby film o sporcie, a ja takich zwyczajnie nie lubię- nastawionych na pokazywanie rozgrywek, rywalizacji między zawodnikami, emocji z tym związanych... Tymczasem okazało się, że to film o wielu płaszczyznach. Jest to mistrzowsko zrealizowany dramat, przedstawione historie kilku osób futbol ma jedynie za zadanie ze sobą łączyć, będąc tłem dla niejednokrotnie pełnych napięcia scen.
Gra aktorska jest tu na wysoki poziomie, choć osobiście nie przepadam za Victorem Matureto to trzeba przyznać, że w tej roli doskonale się sprawdził i wizualnie wpasował w postać starzejącej się gwiazdy futbolu. Oglądając ten film mamy okazję przenieść się w realia życia tamtych lat, przekonać się, z jakimi dylematami i problemami przyszło żyć ludziom w tamtych czasach, co wtedy ceniono, czego się obawiano, co było dla kogo szczytem marzeń, a co miało jedynie nimi pozostać. Samo to, co oznaczało wtedy bycie celebrytą może zaskoczyć. Widać, sława jeszcze tak nie uderzała wtedy do głowy, nie zabierała wolności ale też nie gwarantowała dostatku po resztę dni życia. Kobiecie zaś nie było tak łatwo dojść do większego sukcesu zawodowego czy tym bardziej zupełnej niezależności. W tym temacie łatwo tu wyczuć wyraźną dezaprobatę dla takich kobiet, zaś poparcie dla obierania drogi "pani domowego ogniska". Co niektórym feministkom może być nie w smak :) zwłaszcza po obejrzeniu pewnej sceny na końcu filmu z udziałem gł. pary, gdy mnie samej nie było do śmiechu, choć z drugiej strony rozumiem gł. bohatera...
Wielkim plusem filmu są wspaniałe dialogi, błyskotliwe wymiany zdań i nie raz cięte riposty czy zabawne teksty, słowem to, czego zwłaszcza ostatnio próżno szukać w filmie.

Zakończenie na kilka sposobów może zaskoczyć i tylko jednej pani żal...