Zdecydowanie jest to film niepoprawny politycznie. Pamiętam, że gdy obejrzałam go po raz pierwszy zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Chyba dlatego, że padały w nim pytania, które ja sama też zadawałam czytając o holokauście. Na przykład w jednej ze scen bohater idzie na spotkanie ocalałych w wojnie Żydów. Jeden z ocalałych opowiada jak Niemiec nazista wyrwał mu z rąk dziecko i zabił. Danny pyta czemu nie reagował, nie próbował nic zrobić, na co starszy pan odpowiada, że przecież wtedy zginęliby oboje. Danny się irytuje i pyta go czemu w takim razie żyje, czy naprawdę łatwiej jest żyć ze świadomością, że się pozwoliło zabić własne dziecko niż umrzeć? No właśnie… antysemityzm polega na braku wzajemnego zrozumienia. Żydzi nigdy się nie integrowali się z ludźmi wśród których żyli, często nawet nie mówili tym samym językiem. Goje byli gorsi, nieczyści, nie mogli dotknąć Tory. Takie wywyższanie się na pewno nie sprzyjało wzajemnym dobrym kontaktom. Wiadomo, iż to czego nie rozumiemy jest dla nas „złe” i mamy ochotę się tego pozbyć. Z drugiej strony skoro taki Żyd stawiający na praktyczność i rozsądek mówi: nie mogłem pomóc, bo zginęlibyśmy oboje, to dlaczego ma pretensje, że jakiś polski chłop mu nie pomógł? Przecież za pomoc im groziła śmierć i to nie tylko tego, który pomagał a całej rodziny a niekiedy nawet i wsi. A i tu jest pies pogrzebany! Przecież goj jest kimś gorszym, więc Żyd ma w rzyci, że zabiją całą rodzinę chłopa, ma pomóc bez względu na wszystko, bo Żyd jest lepszy. Niestety, ale tak to wyglądało dla wielu, wielu ludzi, którzy żyli wśród Żydów. Dużo rozmawiałam z przedwojennymi ludźmi. Sama wywodzę się z miasteczka, które przed wojną w zdecydowanej większości zamieszkiwali Żydzi i niestety, ale w zdecydowanej większości ich nie lubiano. Dziadek mi opowiadał, że tych porządnych, „swoich” Żydów reszta, która się nie integrowała z Polakami wykluczała ze swoich społeczności, nie chciano ich w bóżnicach widzieć, ostentacyjnie ich ignorowano itp. Tacy Żydzi byli w pełni akceptowani przez miejscową ludność i nikt ich nie gnębił tylko za pochodzenie. Zawsze mnie uczono, że nie ma złych i dobrych narodów są tylko źli i dobrzy ludzie, choć wśród Żydów tych „złych jest nieco więcej. Oczywiście to pomogło mi uświadomić sobie, że skoro moja tolerancyjna rodzina, która przecież ukrywała w stodole Żyda, tak mnie uczyła, to co musiało się dziać u tych mniej oświeconych, którzy rozumieli Żydów jeszcze słabiej? Mojej rodzinie do dziś podnosi się ciśnienie na to, że Żydzi chcą opatentować słowo holokaust. Że stawiają Polaków niemal na równi z Niemcami. Że cały świat musi widzieć jak cierpią i im współczuć. Część mojej rodziny zginęła lub bardzo ucierpiała na wojnie i nie mogą pogodzić się z tym, że tylko Żydom przyznaje się prawo do cierpienia. Że Żydzi wmawiają światu, że jesteśmy największymi antysemitami Europy a może i świata, bo im nie pomagaliśmy. A nie wspomina się na przykład o tym, że Słowacy płacili po 500 marek za każdego Żyda, którego Niemcy zechcieli wywieźć do obozu. Ale chyba trochę za bardzo odbiegałam od tematu. Ogólnie polecam film tym wszystkim, którzy stawiali sobie pytanie: skąd ten cały antysemityzm? Przecież coś musi być w tym, że przez całe dzieje, w różnych zakątkach świata Żydzi mieli problemy z innymi narodami. Dla mnie ten film to duże objawienie, dzisiaj prawdopodobnie nikt już by takiego nie odważył się zrobić.