Późna godzina dała o sobie znać i w końcówce popadłem w bełkot. Już poprawiam:


Śmieszą mnie głosy, mówiące iż "Fortepian" jest pionierem kina kobiecego i że mężczyźni nie potrafią zrobić takiego kina, a tym bardziej go zrozumieć. Campion stworzyła swoisty klucz do duszy kobiety. Niemniej, trzeba uważnie oglądać ten film, by z owego klucza skorzystać. Panowie nie traćcie cierpliwości podczas oglądania tego filmu!

Zgadzam się z Tobą, że z pewnością nie wszystkim wystarcza cierpliwości by obejrzeć ten film od początku do końca. To już zależy od człowieka, i jak spojrzy na ten film, a płeć? Czy ma znaczenie?. Mi osobiście film spodobał się już od pierwszego momentu na plaży, cudowne zdjęcia, cudowne detale dające nadzieję, że dalej będzie jeszcze lepiej. Twarz Ady taka niewinna, skryta, wydawać by się mogło pozbawiona emocji. Tak jak powiedziałeś należy zwrócić uwagę na jej mimikę i gesty, co z pewnością nie jest do końca łatwe. Zawsze są jakieś nieścisłości, niepotwierdzone domysły i tajemnice. Co "gorsza" jej rola jest bardzo przekonywująca. Dziwne uczucia wywołał we mnie ten film.. jak przerażenie i z pewnością duże zaskoczenie. Pokazał jak bardzo człowiek (ja) kieruje się schematami. Lubie jak ktoś mnie zaskakuje i jak łamie te schematy. W filmie dwie sceny najbardziej przykuły moja uwagę. Pierwsza scena gdy mąż Ady zamierza obciąć jej palce. Kierując się schematem od razu pomyślałam, że nastąpi nagłe "uzdrowienie", Ada krzyknie i uratuje "rękę". Ależ nie, "Jane Campion obcina jej palce" bez litości, bez dłuższego zastanowienia, a później tylko (albo aż) przerażająca "cisza Ady " żadnego zająknięcia, nawet wyrazistego grymasu, nic.. zero. Myślisz.. sobie ona czuje ten ból w środku ale go nie "wypuszcza". Druga, końcowa scena - próba samobójcza. Cóż za ironia losu najukochańsza rzecz ciągnie ja na dno morza, jakby fortepian był jej nierozlewaną częścią, kawałkiem włosów, komórką naskórka.. Jakby "wczepił" się w jej życie na zasadzie symbiozy. On jest jej ustami, on jej pomaga wyrażać swoje uczucia i myśli. Jak sama mówi: "Co za śmierć, Co za okazja, Co za niespodzianka. Moja wola wybrała życie? Przeraziło to jednak mnie i wielu innych." Przeraziło i mnie, i ogromnie zaskoczyło. Cudne emocje ;) Jak mówisz: ukryte miedzy słowami, kojarzy mi się tylko zdanie: "Czytaj miedzy wierszami" często wypowiadane na zajęciach z literatury, wiec może tym razem: Czytaj między scenami :) Zastanawiałam się jeszcze nad utworami, które zagrała Ada w ciągu całego filmu. Czy ich przesłanie, może ich liryka mogłaby nam coś nieco wyjaśnić.
Pozdrawiam ;)