ciekawa bylam, jak ludzie interesujacy sie fotografia ocenia ten film. dla mnie byl to policzek. nie wiem, czy ktos w ekipie zwariowal, czy wszystko musialo byc bajka,bo inaczej zbyt nie amerykansko byloby. czy mozna tez az tak drwic z artystki. odsylam do ksiazki untitled, gdzie diane listy i notatki zostaly zawarte. film jak bajka, untitled jak historia czlowieka. zal, bo ona zasluguje na obraz oddajacy jej przeobrazenie, stany umyslu, leki, strach przed wyjsciem, paranoje, uniesienia. przypomne tylko ze popelnila samobojstwo, po tygodniach spedzonych w zamknietym mieszkaniu, bez checi ratowania czegokolwiek. bala sie otworzyc okno, bo pracy sens znalazla w rzeczach brzydkich, w pomieszaniu odnajdywala siebie. az wreszcie nie byla w stanie tego udzwignac, bo, jak sama pisze, widziala juz tyle brzydoty i okropienstwa, ze stalo sie to jej heroina. od niej zniknela.
tworcy: wstyd!!