Nie wiem jak to się stało, że dopiero teraz obejrzałem ten film...

Obejrzałem Gattacę ze względu na tematykę. Lubię thrillery medyczne, może dlatego, że z wykształcenia jestem biologiem (i czasem żałuję, że nie medykiem ;-). Zadowolony jestem oglądając nawet mało wyszukane fabuły np. na podstawie książek Robina Cooka. Ale zdecydowanie nie oceniam takich schematycznych filmów jako dobre kino. W tym wypadku obejrzałem z zainteresowaniem tę historię od początku do końca. Film się skończył, pomyślałem jeszcze o tym, że piętnaście lat temu Uma była młodsza ;-). i koniec?

Nie, jednak coś mi nie pozwalało oderwać uwagi od tego obrazu. Jako lekki maniak filmwebowy zacząłem rozmyślać ile gwiazdek przyznać. No i się zaczęło... Wyszedłem od siedmiu, bo dobry i już. Ale, ale. Czy tylko?

Przy rozkminianiu kolejnych aspektów filmu nie potrafiłem znaleźć żadnych powodów do odmówienia mu dziesiątek! Dlatego moja dalsza szczegółowa recenzja nie ma sensu. Wymienię może, za co te dziesiątki przyznałem - scenariusz, reżyseria, role pierwszoplanowe, role drugoplanowe, muzyka, zdjęcia, scenografia, montaż, kostiumy, dzwięk.

Wszystko to jednak nieważne. Dla mnie najważniejsze było to, że totalna sterylność tego obrazu wbiła się w pamięć tak mocno, że długi czas bolały mnie włosy wypadające na całym ciele, czułem nieprzyjemny posmak własnej śliny.

sterylna Uma, sterylny Ethan, sterylny Jude
sterylny Nyman, sterylny Idziak, sterylny Niccol

i jeb...ć wszystkich pseudointeligentów, analizujących nie wiadomo po co szczegółowe aspekty genetyki, eugeniki, biotechnologii, kosmologii w nawiązaniu do tego filmu.

film ma poruszyć Wasze mózgoczaszki, wzruszyć Wasze klatki piersiowe,
a jak chcesz być naukowcem to korzystaj lepiej z literatury naukowej, kino to nie biblioteka pwn!

Nie wiem, jak to się stało, że ten film nie został uznany za arcydzieło...