ale żeby tak pieseczka, tę najwyższą formę przyjacielskości, ku piekłu, na boja, proszę ja was..

celem zapokumania, jak bardzo ten film jest kiepski, polecam odwyobrazić go sobie z formy w jakiej istnieje, po czym dowyobrazić go sobie raz jeszcze, w formie bez pieseczka.

bez pieseczka ten film nie istnieje.

maniera ukazywania świata z perspektywy rzepki kolana to mechaniczne powtarzanie formuły znanej z E.T. spielberga. patenty do straszenia żadne. efekty specjalnej troski, czyli też marne. pierwszorzędny jest tylko montaż - cały film skomponowany jest z serii ujęć z pieseczkiem, które należało sparametryzować rytmicznie w linearne ciągi fabularne, co jest nie lada wyczynem. ruchome elementy dekoracji robią za dowolną historię. gra tak zwana aktorska nie istnieje. żądania oscara dla pieseczka nie rozumiem. pieseczek nie występuje, albowiem pieseczek jest. reszta to wielkie udawanie.

błaha historia nie wytrzymuje konfrontacji z jedynym realnym bytem - pieseczkiem.

pieseczek obnaża fikcję.
pieseczek odwiesza niewiarę.
pieseczek czyni jawnym wszystkie zamki błyskawiczne.

w świetle boskiej obecności pieseczka to co sztuczne staje się przezroczyste, momentalnie znika - jak ciemność po zapaleniu światła.

good boy show autentyk z pieseczkiem w roli trumana.