Każdy chce żyć i dlatego jest taka znieczulica. Każdy gromadzi np. jedzenie dla siebie. W filmie rolnik nie chciał mu w dać ryżu, nie z powodu znieczulicy, ale dlatego, że zabrakłoby dla niego i jego rodziny. Z resztą ciotka dawała mu już wcześniej sygnały, żeby chłopak zaczął pracować. Ten się wymigiwał, że wszystko zburzone i nie ma co robić. Do ojca napisał (co i tak pewnie by nie pomogło) dopiero kiedy pojechał po pieniądze to Tokio. Wcześniej nic. Wg. mnie znieczulica też dopadła chłopaka. Pomimo, że widział wszystkie te okropności podczas bombardowania czy swoją matkę przed i o śmierci, to jakby mógł to by poszedł na wojnę aby walczyć. Przez cały film nie widziałem w nim nastawienia, ze wojna to jedno wielkie zło, a najbardziej to cierpią cywile. Przez cały film jakoś miałem porównanie jego do Januszka z "Ballady...".
To, że dzieci nie rozumieją wojny mogę zrozumieć w stosunku do siostry, a nie do niego.

To nie jest tak, że nie rozumiał. Wiedział, że musi być odpowiedzialny za siostrę. Gdyby poszedł na wojnę została by sama, Ciotka i tak jej udzielała jedzenia. Nie da się ocenić sytuacji jeśli się w niej nie było.

SPOILER

On z taką fascynacja wspominał ojca na okręcie, że jakby mu pozwolili, to by pewnie poszedł na front. Zostawił by siostrę u ciotki i myślałby, że będzie im przesyłał żołd. Wcześniej pracował chyba w hucie, o ile pamiętam. Wiedział czym jest praca. Widział jak ludzie odsalają wodę aby uzyskać sól. On wolał się bawić z siostrą, aż w końcu uniósł się honorem i przeprowadzili się do jakiejś sztolni czy kopalni. Pochodził chyba ze zbyt dobrego domu i miałem wrażenie jakby był trochę rozpuszczony.

Żeby było jasne. Dla mnie film ma bardzo mocny wydźwięk pacyfistyczny (nawet bardziej niż "Nausicaä z Doliny Wiatru"), ale działania tego chłopaka powodowały, że ręce mi opadały. Gdyby tamten policjant go zatrzymał, to siostra pewnie by szybciej zmarła, a on by żył w więzieniu z poczuciem winy. Ciekawi mnie jedynie czemu go puścił. Czy było mu go żal (raczej nie) czy znał jego ojca. W końcu był on wyższym oficerem, jak nie kapitanem statku.

Być może policjant widział, że sam Seita jest już na skraju wygłodzenia śmiertelnego; w dodatku tak pobity.

Podczas wojny każdy przyjmuje inną postawę, mało jest tych podziwianych choć o nich najczęściej słyszymy. Czas wojny uzewnętrznia jeszcze bardziej to co w ludiach jest najlepsze i najgorsze, a co normalnie każdy stara się zachować dla siebie.

Tak samo jest nie do zniesienia w trakcie pokoju.
A co do sytuacji kryzysowych to wtedy ludzie o wiele częściej pomagają innym i czują z nimi więź.W końcu połączyła ich ta sama tragedia.
Wystarczy cofnąć się do II WŚ na terytorium Polski aby zobaczyć jak ludzie sobie pomagali.
W dzisiejszych czasach mało kto zwraca uwage na ludzi z marginesu społecznego,głodujących albo konflikty zbrojne gdzie umierają cywile.

Nie generalizuj. Cześć ludzi sobie pomaga, inna robi ta za pieniądze, inna trzyma się z daleka, bo jeszcze nieszczęście spadnie na nich, a inni pod...laja aby coś zyskać. Sendlerowa - Jedwabne. W Holandii za weksle pomagali Żydom. Po wojnie żądali od rodziny ukrywanego pieniędzy.
Co do ludzi w metrze, to wydaje mi się, że oni nie współczuli chłopakowi, gdyż był żebrakiem. Japończycy inaczej podchodzą do pracy niż my. Tam nawet jeden mówi, że przyniesie on im wstyd, kiedy przyjdą amerykanie. Nie znali jego historii i podchodzi do niego jak do całkowitego lenia. Przynajmniej ja to tak odczułem po seansie. Leniem był ale starał się jakoś odwracać uwagę siostry od wojny.

Ale być może Japończycy i w ogóle Azjaci mają trochę inną mentalność, niż ludzie zachodu...?