Nie wiem zbytnio co myśleć o tym filmie, bo wiele od niego wymagałem.
Część scen wygląda na robotę kompletnego amatora, a inne naprawdę na poziomie i nie wiem czym to jest spowodowane.

Bardzo dobrze ukazane są zmiany w postawie ludzi do żołnierzy wyklętych.
Od pełnego poparcia do odtrącenia. Nie wiem, czy ludzie zauważyli, ale nawet gra aktorska (zachowanie granych postaci) bardzo się zmieniło, co widać podczas napadu na urząd(?).
Na plus jest fakt, iż twórcy nie popadali w nadmierny patos, ale niestety dużo w tym filmie jest na minus.

Tragiczne operowaniem czasem/chronologią. W jednej scenie widzimy jak wszyscy siedzą przy stole w barze i omawiają, kto do jakiej instytucji się uda, by w następnej beż żadnego przecinka pokazać jak Wyszomirski torturuje jednego z dawnych kompanów.

Ostatnie 30 minut filmu to jedno wielkie nieporozumienie.
Nie wiem, czy chcieli, by widzowie nie wiedzieli, czy faktycznie Rój zginął czy pokazując jak jedzie dalej? A może chcieli pokazać wymownie to co powiedziała matka Roja, tylko jest jeden szkopuł. Przy rozpoznaniu jest też zlikwidowany funkcjonariusz UB (ten z śladem na czole) - wywlekli go przecież z autobusu.
Gdyby nie ten jeden szczegół, to byłoby idealnie. Wymownie ukazaną zdrajczynię, oraz to że Rój zginął jedynie ciałem.

Ale nic nie przebije najbardziej absurdalnej sceny z pogrzebu brata Roja. Szczyt kretynizmu.
Porównać można to do sceny jak rzuca ogryzkiem w sowieckiego żołnierza, dostaje dwa trafienia i zakopuje go dziadek.
Bezkres głupoty.

Ogólnie film warto zobaczyć, ale tylko dla scen, gdzie ukazywane są wyroki na zdrajcach i co do tego doprowadziło. Bardzo dobrze budowana jest atmosfera tego wszystkiego.
Gdyby nie to, to chyba dałbym ocenę 3 za nieumiejętnie poskładane sceny, a tak daję mocno naciągane 5.