wiesz trochę znam życie zakonne i wiem, że na początku nie zawsze widzi się jasno swoje motywacje, tak mogło być też z tą kobietą na historii której nakręcono ten film.

Zgadzam się z założycielką temat. Od początku widzimy jasno sprecyzowane motywacje Gabrielle, My widzimy. Wydaje mi się jednak, że sama bohaterka nie do końca zdaje sobie z tego sprawę. Ona się przez cały czas zmaga ze sprzecznościami jakie ją spotykają i jakie dzieją się w jej głowie. Przez cały film widzimy jak Gabrielle powoli odnajduje swoją ścieżkę. Jest to piękny obraz człowieka, który do końca pozostaje wierny sobie, swoim zasadom, wartością, w tym przypadku tą wartością jest ludzkie życie - nie jest to prosta rzecz dla nikogo i ten obraz to pokazuje. Być wiernym swoim przekonaniom to często narażanie się na potępienie ze strony społeczeństwa w którym się żyje - doskonale jesteśmy sobie w stanie wyobrazić jak restrykcyjne są zakony - na sprawienie komuś zawodu, na dezaprobacje. Walka w obronie tego w co się wierzy bez względu na wszystko wymaga wielkiej odwagi. Przepiękny film o niezwykłym człowieku.

Dla mnie ten film to smutna i nieciekawa opowieść. O życiu,m z którego tak naprawdę się rezygnuje w imię niejasnych ideałów. Mogła być po prostu lekarką, lub pielęgniarką. A klasztor wymaga czegoś więcej niż ofiarnej pomocy innym.