Major Henryk Dobrzański, były olimpijczyk, żołnierz, nie może pogodzić się z klęską Polski we wrześniu 1939 r. Odmawia złożenia broni i pójścia do niewoli, wraz z grupą swoich najbliższych podkomendnych rozpoczyna walkę partyzancką głównie na terenach Kielecczyzny. Każdy z żołnierzy dla bezpieczeństwa bliskich przyjmuje pseudonim.