Ktoś mi podesłał linka do tego obrazu. Klikam, okazuje się, iż mam go w bazie zaznaczony jako "muszę obejrzeć". Po przeczytaniu Twojego świetnego komentarza zastanawiam się dlaczego. I właśnie z tego powodu natychmiast go poszukam. A potem zweryfikuję swoją opinię.

Obejrzany.
Wniosek: do obejrzenia. Ja dałam 6, głównie ze względów technicznych (klimat, kadrowanie). Były chwile, że mówiłam 'wow', a jednak zaraz potem miałam wrażenie, że oglądam amerykańską klasę B.
Ten obraz to taka hybryda - połączenie "Funny Games" (ciągłe mruganie do widza i laska-lektor, która niewiadomo po co robi prelekcje i epilog), "Planet Terror" (nie ma to jak dobrze odstrzelona głowa) i "28 days later" (dzikość i niebywała zwierzęcość ojca-bohatera (?) ).

Oj, oj, "Funny Games” to jednak zbyt ciężki kaliber. Tam (wbrew pozorom ) rządzi porządek, mocna myśl reżysera, który nad wszystkim panuje i rzeczywiście często puszcza oko do widza. W "I zbaw nas ode złego” sensownej myśli przewodniej nie dostrzegam, oprócz tej skopiowanej z "Nędznych psów” Peckinpaha. Problemy inności, wyobcowania, międzykulturowych nieporozumień, drażniących uproszczeń, religijnego fanatyzmu, smutnych przypadków zostały przewałkowane w setkach innych, o wiele lepszych i mądrzejszych filmów. Po co robić kolejny, który kompletnie nic nowego nie wnosi lub nawet zniechęca do dyskutowania na poruszone tematy? Nie przekonali mnie ci ludzie, są sztuczni, nieautentyczni, papierowi. Bohaterowie Hanekego wprost przeciwnie - ich dramat naprawdę wybrzmiewa, im wierzę! Natomiast w "I zbaw nas…” oglądam jakąś namiastkę ludzkiej tragedii i nic nie czuję. Film, poczynając od samego tytułu, jest do bólu pretensjonalny. To nie jest problem samej historii, ale raczej miernej formy. Formy, która też jest przecież w kinie ogromnie ważna. Wg mnie ten film został zrobiony po łebkach, bez dbałości o detale, jakby w przekonaniu, że nośna tematycznie i do tego krwista opowiastka wystarczy, żeby widza uwieść. Tymczasem to za mało, film nie tylko nie uwodzi, ale irytuje.

Może najbardziej trafne jest skojarzenie z "Planet Terror” Tarantino, ale obawiam się, że twórcom "I zbaw nas…” nie o pastisz tutaj chodziło. Ich film jest śmiertelnie poważny i w swej powadze wręcz groteskowy. Dobra, kończę, 10 minut już minęło.

Dopiero teraz zwróciłam uwagę na tytuł. Zdaje się, iż ma on nawiązanie trochę do fanatyzmu religijnego dziadka ze strzelbą, trochę do zła, jakie niesie ze sobą zamknięte społeczeństwo, a trochę do złóego losu. Tytuł chyba nie jest jednak taki zły;)
Poszukajmy pozytywów - plakat jest intrygujący.
Nie męczę Cię dalej o ten film.
Polecisz coś innego w tym temacie? "Nędznych psów" nie widziałam, jakby co.

Tytuł ma dla mnie kolosalne znaczenie. Aż dziwi mnie, że komentarz Budziola jest jedynym, który liże tematu rozprawy z religijną hipokryzją. W filmie Bornedala rozprawa ta jest, niestety, skarykaturyzowana zakreśleniem postaci mszczącego się męża. Zupełnie nie kupuję sceny, w której cytując Modlitwę Pańską, zdruzgotany major, wymierza sprawiedliwość. Poza nieuzasadnionym epatowaniem dramaturgią, jest tu też ukryty cel ośmieszenia religii chrześcijańskiej. Tym bardziej, że do tej dyskusji nie trudno też wpleść postaci Pernille. Z pozoru wzorowa matka, odcina się od zła, ale w momencie próby, brutalnie potwierdza słowa Szymborskiej "tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono". Ma za nic potrzebę pomocy bliźniemu. Jej chrześcijaństwo traci na znaczeniu i pozostaje tylko pustym obrzędem. Wątki ważne, ale zbanalizowane. Film ten poza ważnymi wartościami, płytkie uderzenie w religię. Jeśli już film ma skłaniać do rozmowy na ten temat, to wolę o tym dyskutować po obejrzeniu filmu "Agora" Amenabara.

Mam takie same odczucia co do tego filmu. Jedynym plus jaki w nim dostrzegam do zdjęcia.

Podoba mi się Twój tok rozumowania.