To nie jest "kolejny film o Żydach", tylko o ludzkich wyborach życiowych. Dyskredytuje cię "święci Żydzi, okrutni i sprzedajni Polacy"; kompletnie nie zrozumiałeś istoty filmu.

Ale film jest za bardzo na tym skupiony. Zbyt wyraźnie jest podkreślane, że to Polak sprzedał. Naprawdę słowo Polak było tu zbędne i niepotrzebnie tak wyraźnie podkreślone. I zdecydowanie za często podkreślane jest to, że główna bohaterka jest Żydówką i przesadnie podkreślane jej pozytywne cechy nie pokazując absolutnie negatywów. Taki sposób przedstawiania postaci jest równy świadectwu świętości w potocznym znaczeniu tego słowa, bo inne jest rzeczywiste znaczenie. Główna bohaterka mogłaby być Polką, albo chociażby Ukrainką, czy obywatelką jakiejś innej mniejszości polskiej. Dlatego wyraźnie widać, że pisząc bohaterkę i swego rodzaju, nazwijmy to "antagonistę" jak i całą otoczkę pisano biorąc pod uwagę głównie poprawność polityczną, która ma niewiele wspólnego z prawdą. Wielkie Piękno zmuszało do myślenia, a także lekkiej znajomości Rzymu i znajomości Włochów. Miłość szokowała. Ida... nic nie wniosła. Jak już wspomniałem, reżyser za bardzo skupiony na poprawności politycznej, za mało na treści. Filmu nie obejrzałem w sieci, tylko w kinie. Zapłaciłem, obejrzałem, więc nie jest tak, że piszę tą opinię, bo tak, bo jestem patriotą, to mi się nie podoba ten film. Tylko oczy nieraz bolały od tego, co wymieniłem wcześniej.

Powiedz mi, czy jak ci od rugby tworzą tzw. młyn, to czy masz wrażenie, że się właśnie na ciebie zmawiają?...

Pani prokurator to niby ta "święta Żydówka"?