Film obejrzałam tylko dlatego, ze zdecydowanie mi go odradzono, ze względu na brak fabuły, ujęcia sufitów, brak emocji i przedstawienie Polaków jako tych którzy mordowali żydów.
Wnioski?
Niezwykle kameralne, intymne wręcz ujęcia i dopracowane kadry- jak stare fotografie, z których można stworzyć niezwykłą wystawę.
Brak fabuły? nie, ale gra ciszą, obrazem, mimiką, fotografią, które tworzą w tym filmie emocje - na pozór niedostrzegalne. Może właśnie brak efekciarstwa to całe "efekciarstwo" tego filmu? poza tym, mówimy o czasie w historii, przepełnionym smutkiem, goryczą, pustką, więc czy przypadkiem taki obraz, jaki podał nam reżyser, nie jest jego najlepszą syntezą?
polski antysemityzm? bardziej historia dwóch osób, problem Boga i szukania siebie w tamtych trudnych czasach. Problem surowej, zimnej wyzbytej z uczuć Wandy, która kiedyś skazywała na śmierć wrogów ludu.
Propaganda? gdyby film traktował o tym, że Polacy byli mordowani czy to przez Niemców, czy to przez Rosjan, czy to przez Komunistów- to też byłaby propaganda. Film nawiązuje do tego, jak było, ale to nie jest film, który stawia sobie ten problem na pierwszym planie!
film nie jest dla mnie arcydziełem, ale jest warty zobaczenia. bez prostego przekazu, bez podanych na tacy odpowiedzi. Film, który zatrzymuje i zmusza do zastanowienia i szukania odpowiedzi na własną rękę.