Film to solidne SF, oparte w nauce. Spotkałem się z zarzutami, że pod koniec robi się "bajeczka". Ale tak właśnie powinno być! Nie ma kompletnie żadnych doświadczeń, na których moglibyśmy zbudować fizykę wnętrza Czarnej Dziury. Tak więc tu jest właśnie pole dla popisu fantazji. I zostało ono świetnie wykorzystane. Jedyne co w filmie mnie trochę "ubodło", to koncept grawitacyjnej dylatacji czasu na zewnętrznym brzegu planety, która miała być znacząco mniejsza niż na wewnętrznym. Skoro t'=t*sqrt(1-2GM/rc^2), to zmiany r o ułamki procent i tak dają dużą dylatację, bo człon 2GM/rc^2 wciąż jest bliski 1... No chyba, że to była maleńka CD, gdzie horyzont zdarzeń był rzędu kilkanaście km, a planeta rzędu tysięcy km, ale wówczas planetę by rozerwały siły pływowe ;P