Maggie - główną bohaterkę tego filmu - poznajemy w momencie, gdy wraz z synem odwiedza w szpitalu swojego ciężko chorego wnuka. Chłopiec przeszedł już długie leczenie, ale jego stan ciągle się pogarsza. Jedynym sposobem na uratowanie go jest przeprowadzenie specjalnej kuracji w Australii. O ile jednak sam zabieg zostanie wykonany bezpłatnie, to już za przejazd, hotele i utrzymanie, rodzice będą musieli zapłacić sami. Nie mają jednak z czego, ponieważ dotychczasowa opieka nad synem wyciągnęła z nich wszelkie oszczędności, a i pożyczyć kolejnych pieniędzy nie ma już od kogo. Maggie stara się wesprzeć syna finansowo, ale również nie mając żadnych oszczędności na koncie, nie mogąc zdobyć pracy, ani kolejnego kredytu, nie jest w stanie w szybkim czasie zdobyć pieniędzy. Zdesperowana decyduje się na pewną szybko płatną pracę, o której wcześniej nigdy w życiu by nie pomyślała...

"Irina Palm" to w większości film jednej aktorki - rewelacyjnej Marianne Faithfull, która perfekcyjnie wcieliła się w rolę Maggie. Świetne przedstawiła powolną przemianę głównej bohaterki, z osoby całkowicie zawstydzonej i nieświadomej pewnej sfery usług, do kobiety, która pod koniec, bez żadnych emocji, wyjaśnia swoim przyjaciółkom tajniki swojej pracy. Faithfull idealnie pokazała niezdecydowanie i gotowość Maggie na całkowite poświęcenie się dla dobra wnuka. Pierwszy szok, rozpacz i rozdarcie. Niepewności przed decyzją jaką postanowiła podjąć, by zdobyć szybko odpowiednią sumę pieniędzy. Wątpliwości jakie towarzyszyły jej po pierwszej wizycie w klubie, strach jaki towarzyszył jej w ciągu pierwszych dni. Późniejsze zażenowanie, zawstydzenie pracą, którą zdecydowała się wykonywać. To unikanie spojrzeń przyjaciół, bo nie ważne było to, że oni nie wiedzieli w jaki sposób Maggie zdobywała pieniądze, ważne, że ona wiedziała.

"Irina Palm" to kameralny dramat, w większości poważny i niezwykle smutny, ale zdarzają się w nim również i sceny prawdziwie zabawne, miłe, ocieplające chłodną atmosferę. Film unikający moralizatorstwa, ckliwości, nie oceniający głównej bohaterki. Pokazujący jedynie te kilka niezwykle trudnych tygodni z jej życia, w czasie których całkowicie poświęciła się dla dobra wnuka. Wzbogacony o bardzo ładny motyw przewodni, który przewija się przez cały czas trwania seansu. Prawdę powiedziawszy nie spodziewałem się takiej nuty w tego typu filmie i bardzo się nią zaskoczyłem. Co ważne, pasuje ona jednak do filmu idealnie i tworzy naprawdę ciekawy klimat tej opowieści. Jedyne co przeszkadzało mi trochę w czasie seansu to montaż, a w szczególności zbyt szybkie wygaszanie niektórych scen, przez co momentami miałem wrażenie, że część rozmów została jakby ucięta tuż przed wygłoszeniem ostatniej kwestii.

8/10