W końcu Marvel doczekał się herosa z prawdziwego zdarzenia. A już myślałem, że to nie nastąpi. Nie jestem zbyt wielkim fanem Spidermana, a przy całej sympatii do X-Menów to szaleństwo na punkcie Wolverine'a jakoś mnie ominęło...
A tu proszę Robert Downey Jr. – aktor, na którego jeszcze parę lat temu nikt nie stawiał, którego comeback nastąpił w serialu "Ally McBeal", bo nikt inny nie chciał go zatrudnić. Gdyby nie Robert, "Iron Man" przepadłby z kretesem. Scenariusz jest średnio przemyślany, a kategoria wiekowa PG13 prowadziła do absurdalnych scen, w których żołnierze strzelają albo do much albo do mrówek, bo z całą pewnością nie do ludzi. Efektów specjalnych jest dość sporo i są dobrej jakości, ale nie powalają z nóg. Panowie powinni byli posłuchać rady starego gladiatora udzielonej Maximusowi – bycie dobrym nie wystarcza, trzeba publice dać jeszcze trochę rozrywki.
I tak pozostaje Robert, autoironiczny, idealnie czujący Tony'ego Starka. Prawdziwa gwiazda. Jakże się cieszę, że jest znów na topie, facet naprawdę na to zasługuje.