Człowiek po obejrzeniu takiego filmu zaczyna myśleć, jak beznadziejnie głupim jest, narzekając na świat wokół niego, błahostki, które - jak on sam sądzi - czynią jego życie codzienne ogromnie trudnym. A przecież to nic, w porównaniu jak mogłoby być! Tak często nie doceniamy - tak dla nas oczywistej czynności - jaką jest chodzenie czy mówienie. A przecież tak wielu jest tego pozbawionych. A pewien Rory O'Shea czerpał z życia tyle, jakby miał co najmniej dwie pary nóg. Przepiękny film o szacunku dla życia, przyjaźni, trudnej miłości, niespełnieniu i o pokonywaniu strachu, jakim napawa nas życie. Wreszcie o łamaniu zasad, ale tych, które ograniczają bycie człowiekiem.
Rany, dawno tak się nie spłakałam, jak przy tym filmie.
Swoją drogą, że pan James McAvoy jest dla mnie bezwarunkowo fenomenalnym aktorem, ale oceniając zupełnie obiektywnie - film był naprawdę cudowny, jak wszyscy tu twierdzą, a rola Michaela była niezwykła. Chwytająca za serce. Rory'ego tak samo.
Oby więcej takich dzieł!

PS. I jestem oburzona - jak ktoś tu już wspomniał - opisem! Po prostu skandal! Mam nadzieję, że szybko zaaprobują ten, który im przed chwilą wysłałam.
PS2. Naprawdę wszystkim gorąco polecam "Inside I'm Dancing" ;)