Film jest fabularyzowaną wersją wydarzeń, opartą głównie na relacji samego Kuklińskiego. Do tego skąpo dozowanych informacjach od emerytowanych pracowników CIA. Brak jest oficjalnego stanowiska władz USA. Historycy-apologeci Kuklińskiego wykluczają natomiast jako źródło informacji kluczowych oficerów LWP (choćby gen. Puchałę, którego artykuł o pułkowniku jest interesujący). A tu pojawiają się fakty zaprzeczające jego dostępowi do rzekomych planów rozpętania III wojny światowej przez ZSRR (pominąwszy taki drobiazg, że nuklearna zagłada w takim przypadku spotkałaby Polskę z rąk Amerykanów). Oficer takiej rangi i na takim stanowisku jak Kukliński nie mógł znać największych tajemnic Armii Radzieckiej, bo nie dzielono się nimi z sojusznikami z Układu Warszawskiego. Jednak wśród przekazanych CIA danych były choćby szczegóły polskiego systemu obrony przeciwlotniczej. W razie konfliktu zwielokrotniłoby to straty Wojska Polskiego. No ale serwuje się nam wersję "o tym, co w pojedynkę pokonał imperium zła", co nie przystaje nawet do twierdzeń samego Kuklińskiego.

Dzięki za rozwinięcie mojego komentarza.
Przy okazji zauważyłem błąd w mojej wypowiedzi. W ostatnim zdaniu "wkradło się" słowo NIE: "Tych, co [nie] chcą wiedzieć" -> "Tych, co chcą wiedzieć więcej"

Spotkałem się nawet z twierdzeniem, że gdyby Kukliński faktycznie był tak ważny dla USA, to zostałby amerykańskim generałem (uznano jedynie jego rangę pułkownika), no i dostał od prezydenta odznaczenie. A tak uhonorowała go jedynie CIA i to wcale nie najwyższym orderem. Dalsza analiza prowadzi do przypuszczenia, że Amerykanie chcąc zachować twarz, nigdy nie przyznają się do wpadki. A podejrzenie, że Kukliński mógł na zlecenie Rosjan prowadzić dezinformację (sam twierdził, że uzmysłowił USA potęgę Armii Radzieckiej) jako podwójny agent, pojawia się w wielu źródłach. Po jego ucieczce jakoś głowy się nie posypały, nawet Kiszczak nie stracił stanowiska. Kiedyś "słynny agent" Andrzej Czechowicz miał zdemaskować rozgłośnię Wolna Europa i pośrednio CIA. Jakoś szybko jego spotkania z "aktywem robotniczym" przyniosły propagandowe fiasko. No i pan kapitan wylądował w Mongolii jako trzeciorzędny urzędnik ambasady. Dziwnie obie te historie obrosły mitem.

Widzę, że temat głęboko analizowałeś. Twoje logiczne wywody skłaniają mnie do jeszcze bardziej krytycznej opinii o filmie. Na razie dałem 6. Teraz trochę mi to przypomina film, chyba amerykański, w którym z faszystowskiego generała zrobili bohatera.

Też oceniłem film na 6, bo pominąwszy kreowanie Kuklińskiego na asa wywiadu, jest to całkiem wprawnie zrobiony film sensacyjny. Podobnie doceniam "Stawkę większą niż życie", choć z prawdą historyczną ma niewiele wspólnego.

O ile pamiętam "Stawka większa niż życie" nie jest kreowana na film oparty na faktach, co ma miejsce w czołówce "Jack Strong".

Kinematografia i produkcje telewizyjne PRL realizowały politykę historyczną. Podstawą posiadanej władzy przez PZPR miało być "przyniesienie wolności", a nie wygrana w wolnych wyborach. Podobnie kreowano przyjaźń polsko-radziecką, choćby w "Czterech pancernych..." (zaznaczam lubię ten serial), gdzie wbrew faktom radzieccy oficerowie w Brygadzie są śladowi. W rzeczywistości ponad 60% stanu nie było Polakami. No ale dzieła propagandowe mogą być tak dobrze zrobione, że żyją własnym życiem, choć mocodawcy już odeszli w niepamięć.

To filmy historyczne i propagandowe, ale nie "na faktach".