Cała historia Paktofoniki w filmie została przedstawiona w sposób wyjątkowo realistyczny i efektowny, co pokazuje na czym polega długa droga do sukcesu. Głównym wątkiem filmu jest ś.p. Magik a dokładniej Piotr Łuszcz, który jako jedyny w grupie był nastawiony na udowodnienie swoich umiejętności rapowania i wysyłania w eter swojego, jak najbardziej pozytywnego przekazu. Magik w filmie został przedstawiony jako młody, ambitny aczkolwiek nieco niezrozumiały człowiek, żyjący jakby w innej rzeczywistości. Jedyną odskocznią od jego problemów jest rap, który jak to w filmie pokazano był dla niego wszystkim. Głównym wątkiem filmu jest sam Piotrek, który pomimo ukończenia szkoły i założeniu rodziny nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości, nawet praca, która powinna dawać mu poczucie wartości, tej wartości mu nie gwarantuje, tak samo jest w przypadku Rahima i Fokusa, którzy również jako młodzi, początkujący raperzy próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości, która koniec końców okazuje się straszniejsza od fikcji. Znani że swoich wcześniejszych dokonań m.in. Magika w Kalibrze 44 i Rahima w 3xKlanie wraz z Fokusem tworzą Paktofonikę - czyli Pakt trzech przy dźwiękach głośnika, jednak mimo dobrych chęci nagrywania albumu nie ułatwia fakt, że Mag Magik I i Fokus mają odmienną wizję zespołu. Fokus to typ buntownika, który za nic ma zasady, nie chcę mu się uczyć, a tylko słuchać muzyki i nie przejmować się tym, co będzie w przyszłości. Z kolei Rahim to przykład poświęcenia się muzyce, tak jak u Magika, z tym że Magik był raperem o największym parciu na szkło. Był perfekcjonistą w tym co robił i w filmie zostało to dobrze ukazane. Kiedy nie nagrywają muzyki zajmują się innymi rzeczami, jak na przykład nauką w technikum elektromechanicznym lub już po zakończeniu nauki pracą zarobkową, jednak w przeciwieństwie do Magika i Fokusa, Rahim stara się jak może, aby jego życie podążało odpowiednią ścieżką. Tworzenie muzyki było rzeczą oczywistą dla całej trójki, jednak różne poglądy, odmienne wizję istnienia zespołu i częściowy braku współpracy pokazuje, że PFK miała duże problemy z dojściem do porozumienia w kwestii nagrywania albumu i przy okazji sposobu wyrażania samego siebie. Film porusza temat słabej kondycji psychicznej Magika, dla którego muzyka była czymś więcej. Piotr Łuszcz był kimś więcej niż tylko muzykiem, był prawdziwym artystą z krwii i kości, jednakże dość trudnym. Muzyka a rzeczywistość to były dwie różne rzeczy, jednak tej drugiej zarówno w filmie jak i w prawdziwym życiu nie potrafił sprostać. Proces tworzenia "Kinematografii" został pokazany w sposób wręcz doskonały, co pokazuje że dla PFK a zwłaszcza dla Magika sukces był na wyciągnięcie ręki, mimo że dla Magika utwory miały zawierać głęboki przekaz, wyrażać jego emocje i hart ducha. Mimo dużego sukcesu "Kinematografii" w życiu Magika zaczyna się sypać. Problemy z psychiką, kłótnie z chłopakami jak i ze swoją żoną oraz (przynajmniej ja miałem takie odczucie) chęć odcięcia się od szarej rzeczywistości życia codziennego, co doprowadziło do śmierci Magika w wieku dopiero 22 lat. Szkoda tylko, że w filmie nie pokazano wątku odbycia służby wojskowej, ani dlaczego miało to taki zły wpływ na psychikę Magika, jednak mimo to uważam ten film za idealny sposób podtrzymania legendy PFK. Mimo to, że Magika nie ma już z nami od prawie 23 lat, uważam że film idealnie pokazał surowe realnia życia w tamtym okresie oraz to jak ciężką drogę musieli przejść aby to osiągnąć. Dla mnie film jest świetny, mocno zmusza do refleksji i w ogóle nie nużył. Możecie mnie hejtować za tak wysoką ocenę, jaką mu dałem, ale wasze opinie nie mają dla mnie znaczenia. Mi się film bardzo podobał. 
R.I.P. Piotr "Magik" Łuszcz (1978-2000)